ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ
ΑΝΑΛΥΣΗ ΛΕΞΕΩΝ
ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ = (ΕΑΥΤΟΣ + ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ)
ΕΑΥΤΟΣ = Το άτομο μου
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ = βοήθεια, προφύλαξη, υπεράσπιση, συμπαράσταση
ΑΣΦΑΛΕΙΑ = σταθερότητα, σιγουριά, έλλειψη κινδύνου
Αυτοπροστασία είναι όλα εκείνα τα μέτρα που παίρνουμε για να προστατέψουμε τον εαυτό μας από άμεσες η έμμεσες απειλές, όπως, Κλοπές, Ληστείες, ξυλοδαρμό, τραυματισμό, ατυχήματος, δολοφονικής επίθεσης, βιασμού, Αρρώστιες, Επιδημίες, Λοιμώξεις, λεκτικής η σωματικής επίθεσης, είναι μόνο μερικά από τα φαινόμενα που καθημερινά μπορεί να μας συμβούν.
Η διαφορά της άμυνας με την προστασία, είναι ότι στην άμυνα αποτρέπουμε μια επίθεση που θα δεχτούμε, ενώ στην προστασία δημιουργούμε μια “ασπίδα” γύρω από εμάς, έναν “τοίχο” ο οποίος θα εμποδίσει την εισβολή τυχόν επίδοξων κινδύνων. Για να γίνει πιο κατανοητό, με ένα παράδειγμα από τον τομέα της πληροφορικής, άμυνα είναι όταν μολύνεται ένα αρχείο από ιό, και το πρόγραμμα με τις ενημερώσεις του, τον διαγράφει η τον απολυμάνει, ενώ το τοίχος προστασίας απαγορεύει την είσοδο οποιουδήποτε αρχείου, είτε αυτό είναι μολυσμένο η όχι. Στον Ανθρώπινο οργανισμό, άμυνα είναι όταν το ανοσοποιητικό μας σύστημα αμύνεται απέναντι σε αρρώστιες με τα γνωστά αντισώματα, και την εξασθένηση του οργανισμού, σε αυτό συμβάλουν οι εμβολιασμοί και τα φάρμακα που θα μας χορηγήσει ο Γιατρός, προστασία είναι όταν βοηθάμε τον εαυτό μας για να μην αρρωστήσει, να μην τραυματιστεί, να μην πάθει κάποιο ατύχημα, κι αυτό γίνεται με την σωστή διατροφή, την διατήρηση φυσικής κατάστασης, την πνευματική και σωματική καλλιέργεια. Ακόμα ένα παράδειγμα, για μια χώρα, η άμυνα της είναι τα εξοπλιστικά συστήματα και τα όπλα που διαθέτει σε περίπτωση ένοπλης σύρραξης, ενώ η προστασία αφορά την εσωτερική ασφάλεια, τα καλά φυλασσόμενα σύνορα της, ώστε να μην εισβάλουν παράνομα ξένοι εισβολείς, και δημιουργηθεί ο κίνδυνος για τυχόν αποσταθεροποίηση στο εσωτερικό της.
Στην Σημερινή εποχή είναι πιθανόν να ζούμε χωρίς να έχει παραστεί ανάγκη να αντιμετωπίσουμε την επίθεση ενός τσαντάκια, τη διάρρηξη του σπιτιού μας και την εισβολή αγνώστων μέσα σε αυτό, ακόμη χειρότερα με εμάς και την οικογένεια μας να κοιμόμαστε μέσα. Ο φόβος για μια πιθανή επίθεση κάθε φορά που αφήνουμε την άνεση του σπιτιού μας δεν μπορεί να θεωρηθεί ποιοτική διαβίωση. Παρά το γεγονός ότι γνωρίζουμε την ύπαρξη βιαστών, δολοφόνων, ατυχημάτων, ληστειών και κάθε λογής άλλων τρομακτικών γεγονότων που συμβαίνουν καθημερινά, δε θέλουμε να αισθανόμαστε αβοήθητοι. Μπορούμε να λάβουμε τα μέτρα μας και να αναλάβουμε την ευθύνη της προσωπικής μας ασφάλειας. Δεν πρέπει να περιμένουμε από την αστυνομία να μας παρέχει προστασία επί 24ωρου βάσης, καθώς είναι αριθμητικά περιορισμένη και ως εκ τούτου είναι αδύνατο να υπάρχει ένας αστυνομικός για κάθε πολίτη ανά πάσα στιγμή.
Στην πραγματικότητα, κάθε πολίτης οφείλει να αναλάβει την προσωπική του ασφάλεια και να πάρει τα απαραίτητα μέτρα, ώστε να προστατεύεται τόσο ο ίδιος όσο και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας του. Πρόκειται για ένα συνδυασμό επαγγελματικής προστασίας και επιβολής του νόμου, καθώς και της προσπάθειας που καταβάλλει κάθε πολίτης για την προσωπική του ασφάλεια που θα στερήσουν από τον εγκληματία την ευκαιρία να διαπράξει ένα έγκλημα εναντίον του. Ακόμη και κάτω από τις ιδανικότερες συνθήκες πρόληψης οφείλουμε να πούμε πως ατυχήματα, βιασμοί, ληστείες και φόνοι θα συνεχίσουν να συμβαίνουν. Ως ιδανική συνθήκη εννοούμε την κατάσταση κατά την οποία η ευκαιρία για να διαπραχθεί εναντίον μας κάποιο έγκλημα γίνεται, όσο το δυνατόν, λιγότερο προφανής στον επίδοξο εγκληματία. Παρόλο που η παραπάνω θεώρηση είναι μη καθησυχαστική, υπάρχουν οδηγίες που μπορεί ο κάθε πολίτης να ακολουθήσει για να ελαχιστοποιήσει την πιθανότητα να είναι ο ίδιος το επόμενο θύμα. Η άμυνα ως πρακτική στην καθημερινότητα είναι οποιαδήποτε ενέργεια παρεμπόδισης ενός δυνητικού εγκληματία να διαπράξει το έγκλημα του. Φανταστείτε πως θα ήταν τα πράγματα αν κάθε πολίτης ενδιαφερόταν σοβαρά για την προσωπική του ασφάλεια. Πόσο καλύτερη κοινωνία θα είχαμε συνολικά αν ο καθένας μας λάμβανε μερικά απλά μέτρα για την προσωπική του ασφάλεια. Οι βιαστές και οι κλέφτες θα μπορούσαν να μείνουν άνεργοι.
Υπάρχουν άπειροι τρόποι για να πέσει θύμα ένας άνθρωπος. Πιθανόν δεν μπορούμε να τους αναλύσουμε όλους εδώ, μιας και το εγκληματικό μυαλό εφευρίσκει πάντα καινούργιες μεθόδους για να εξαπατήσει, να εκμεταλλευτεί και να επωφεληθεί έναντι εκείνων που δεν βρίσκονται σε εγρήγορση η φαίνονται σωματικά ασθενέστεροι. Παρόλα αυτά, μπορούμε να ελαχιστοποιήσουμε τον κίνδυνο λαμβάνοντας προληπτικά μέτρα και χρησιμοποιώντας το ισχυρότερο αμυντικό μηχανισμό μας, τον κοινό νου και την διαίσθηση. Η πρώτη γραμμή αυτοπροστασίας είναι ο τρόπος σκέψης μας που κατ επέκταση επηρεάζει τη συμπεριφορά μας. Είναι μια προσπάθεια που συνεχίζεται 24 ώρες τη μέρα, 7 μέρες την εβδομάδα, 52 εβδομάδες τον χρόνο. Οι πιθανότητες να πέσουμε θύματα αυξάνουν μόλις χαλαρώσουμε και ρίξουμε τις άμυνες μας έστω και στιγμιαία. Αν υποθέσουμε πως ήπιαμε 1-2 ποτά η ότι εργαστήκαμε στη δουλειά πολλές ώρες και αισθανόμαστε εξαντλημένοι. Τα περισσότερα λάθη γίνονται όταν είμαστε σωματικά και πνευματικά εξουθενωμένοι. Όταν νιώθουμε κουρασμένοι, το πεδίο της προσοχής μας περιορίζεται, τείνουμε να μην προσέχουμε λεπτομέρειες και να μην παρατηρούμε τα στοιχεία του περιβάλλοντος. Αυτή είναι η στιγμή που μπορούν να μας συμβούν φοβερά πράγματα. Είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι αστυνομικοί που σκοτώνονται η τραυματίζονται εν ώρα εργασίας είναι όταν πλησιάζει το τέλος της βάρδιας τους. Στις περισσότερες χώρες οι αστυνομικοί εργάζονται εξαντλητικά πολλές ώρες και όταν κουραστούν, συνήθως προς το τέλος της βάρδιας τους, τείνουν να κάνουν λάθη, τα οποία συχνά έχουν ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό η ακόμα και την απώλεια της ίδια τους της ζωής. Και πρόκειται για επαγγελματίες! Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν την πεποίθηση ότι δε θα συμβεί αυτό σ’ εμένα. Κάθε πρωί σηκωνόμαστε και ετοιμαζόμαστε για την δουλειά, και το βράδυ πέφτουμε για ύπνο σχεδόν βέβαιοι ότι θα σηκωθούμε την επόμενη μέρα και θα επαναλάβουμε την ίδια ακριβώς ρουτίνα. Τείνουμε να θεωρούμε την ύπαρξη μας δεδομένη και το ίδιο πιστεύουμε και για την ασφάλειά μας. Όμως πρόκειται για μια λανθασμένη αντίληψη.
Οι άντρες γίνονται θύματα σχεδόν το ίδιο συχνά με τις γυναίκες, παρά το γεγονός ότι ο τύπος του εγκλήματος που υφίστανται μπορεί να διαφέρει. Επειδή η κοινωνία συνεχίζει να θεωρεί πως τα αρσενικά πρέπει να είναι πιο δυνατά, θαρραλέα και ριψοκίνδυνα, οι περισσότεροι άντρες τείνουν να αποφεύγουν την αναφορά κάποιου εγκλήματος σε βάρος τους, καθώς ντρέπονται να παραδεχτούν τις αδυναμίες τους στην αστυνομία. Στην πραγματικότητα, με το να μην γίνεται καταγγελία ενός εγκλήματος, ενθαρρύνουμε τους κακοποιούς να συνεχίζουν το έργο τους, Είναι δίκαιο; Μια γυναίκα από την άλλη, μπορεί να καταγγείλει μια ληστεία αλλά όχι ένα βιασμό. Πολλές φορές ο βιαστής αφήνεται ελεύθερος μόνο και μόνο για να επαναλάβει το έγκλημα του ενάντια σε ένα νέο θύμα. Κανένα θύμα η υπόθεση βιασμού δεν είναι πανομοιότυπο με κάποιο άλλο.
Στις Ηνωμένες πολιτείες έχει αναπτυχθεί ο νόμος ασπίδα κατά των βιασμών και έχει τεθεί σε ισχύ για να προστατεύονται τα θύματα βιασμών από εξαντλητικές έρευνες οι οποίες εκθέτουν τη ζωή και το παρελθόν τους. Παρόλα αυτά οι δικηγόροι βρίσκουν τρόπους να παρακάμπτουν το νόμο με το να βασίζουν τις υποθέσεις τους στην παρουσίαση του θύματος ως ένα ένοχο και σεξουαλικώς εθισμένο άτομο, και συχνά καταφέρνουν με ευκολία να πείσουν τους δικαστές. Σε χώρες όπου δεν υφίσταται ο νόμος ασπίδα, η δικαιοσύνη εμφανίζεται ακόμα πιο ανίσχυρη.
Στην χώρα μας η δικαιοσύνη λειτουργεί διαφορετικά, αφού ισχύει ο νόμος 4322/2015 που αποφυλακίζει τρεις κατηγορίες κρατουμένων, τους ανάπηρους (χρήστες ναρκωτικών, ψυχικές διαταραχές), τους ανηλίκους και τους “φιλοξενούμενους αλλοδαπούς”, που σημαίνει ότι όποιος σκοτώσει, βιάσει, ληστέψει και ανήκει σε αυτή την κατηγορία, σύντομα αποφυλακίζεται, μπορεί αυτός ο νόμος να λειτουργεί άψογα για την αποσυμφόρηση των φυλακών, δεν λειτουργεί όμως κατασταλτικά για την μείωση της εγκληματικότητας, αφού και να τους συλλάβει η αστυνομία, και να δικαστούν, ο νόμος αυτός τους αποφυλακίζει, δίνοντας τους την ευκαιρία να διαπράξουν πάλι τα ίδια εγκλήματα. Είναι γνωστό από το Αστικό Δίκαιο ότι για να καταργηθεί ένας νόμος πρέπει να ψηφιστεί ένας καινούργιος, κανείς όμως δεν έχει προτείνει την κατάργηση τέτοιων νόμων.
Ποια θα είναι όμως η αποζημίωση για το τραύμα, την αμηχανία, το θυμό, την απογοήτευση και το στιγματισμό που υφίσταται ένας άνθρωπος όταν η υπόθεση πηγαίνει στη δικαιοσύνη και αναμεταδίδεται από τα δελτία ειδήσεων και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης; Ο βιαστής τις περισσότερες φορές δεν τιμωρείται για το έγκλημα του. Μπορεί να πληρώσει ένα μικρό πρόστιμο και ίσως να μπει για λίγο φυλακή. Αυτό δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα ελαφρύ χάδι της δικαιοσύνης και δεν συντελεί στην αποκατάσταση του θύματος. Έτσι το θύμα θυματοποιείται δυο φορές, μια από τον βιαστή και μία δεύτερη από την αστυνομία, τα δικαστήρια και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η ιστορία κάθε εγκλήματος και κάθε θύματος είναι μοναδική. Όταν ακούμε ιστορίες από ηλικιωμένους μπορούμε να διακρίνουμε την πικρία και τη μοναξιά που αισθάνονται. Αλήθεια, πόσα από αυτά τα εγκλήματα θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί η εμποδιστεί;
Ακόμα και το πιο ισχυρό άτομο μπορεί να πέσει θύμα σε μια επικίνδυνη περιοχή. Ακόμα και αν τηρούμε τους κανόνες και τα κάνουμε όλα σωστά, μπορεί και πάλι να πέσουμε θύματα με το να είμαστε στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή. Τι πρέπει να κάνουμε; Να μην ξεμυτίσουμε ποτέ από το σπίτι μας; Μα δεν είμαστε απόλυτα ασφαλείς, ακόμη και αν είμαστε κλειδωμένοι μέσα στο διαμέρισμα μας. Όταν συνειδητοποιήσουμε την έννοια της ασφάλειας, τείνουμε να βλέπουμε κινδύνους να παραμονεύουν παντού. Έτσι το να πέσεις θύμα στοιχίζει σε χρόνο και χρήμα. Κανένας δεν διασκεδάζει με το να συμπληρώνει αναφορές και καταγγελίες στην αστυνομία στην μέση της νύχτας η να χάνει αρκετές μέρες από την δουλειά του επειδή πρέπει να βρίσκεται στο αστυνομικό τμήμα βλέποντας φωτογραφίες από το αρχείο, και να κάνει τακτικές επισκέψεις στο νοσοκομείο για να δεχτεί την ανάλογη φροντίδα. Αργότερα, θα χρειαστεί να κάνει και αρκετές επισκέψεις στο δικαστήριο, δεδομένου φυσικά ότι έχει συλληφθεί ο εγκληματίας, του έχουν απαγγελθεί κατηγορίες και έχουν βρεθεί αρκετά στοιχεία που να τον ενοχοποιούν για το έγκλημα ώστε τελικά να καταδικαστεί. Όλο αυτό είναι απλά πολλή δουλειά! Οι Αστυνομικοί ανά τον κόσμο υπέρ απασχολούνται, είναι κουρασμένοι, και οι αξιωματικοί θέλουν και αυτοί να πάνε στα σπίτια τους να περάσουν λίγο χρόνο με τις οικογένειες τους και κυρίως θέλουν να ξεκουραστούν! Η αστυνομία δεν μπορεί να είναι παντού 24 ώρες / 7 ημέρες δίπλα μας, αναλάβετε τις ευθύνες σας για την προσωπική σας ασφάλεια. Αναπτύξτε μια έξυπνη τακτική και συμπεριφορά, αξίζει τον κόπο.
Κι εδώ θα πρέπει να κάνουμε έναν διαχωρισμό στον τομέα της ασφάλειας, την πρόληψη και τον κίνδυνο, γιατί άλλα μέτρα θα πάρουμε για την πρόληψη, και άλλα για τον κίνδυνο.
Α) Πρόληψη είναι μια πράξη που προλαβαίνουμε, πριν αυτή γίνει, συμβάλλουμε στην παρεμπόδιση και την αποτροπή της, μέσα σε αυτό το κομμάτι συμπεριλαμβάνεται και η αυτοάμυνα. Ας δώσουμε όμως κάποια παραδείγματα για να γίνει περισσότερο κατανοητή η έννοια. Έχουμε ένα σπίτι μονοκατοικία, η διαμέρισμα, που ποτέ δεν έχει γίνει κάποια απόπειρα ληστείας η κλοπής. Βλέποντας στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και στην γειτονιά τα καθημερινά κρούσματα ληστειών, και δολοφονιών που συμβαίνουν, ανησυχούμε και θέλουμε να πάρουμε κάποια μέτρα, με την πιθανότητα να είμαστε κι εμείς το επόμενο θύμα, τι κάνουμε; θωρακίζουμε λοιπόν τις πόρτες, τα παράθυρα, τοποθετούμε κι έναν συναγερμό για να είμαστε ήσυχοι. Άλλη περίπτωση, μια γυναίκα ποτέ δεν κυκλοφορεί μόνη της αργά σε σκοτεινούς δρόμους, την στιγμή που γνωρίζει ότι στην γειτονιά έχουν συμβεί κρούσματα επίθεσης ληστείας, επίσης πάντα φροντίζει να την συνοδεύει κάποιος μέχρι την είσοδο του σπιτιού της. Ακόμα ένα παράδειγμα, ένας αστυνομικός, η σκοπευτής, η κυνηγός, έχει όπλο στο σπίτι, και μικρά παιδιά, φροντίζουμε να κλειδώνουμε το όπλο πάντα στο κουτί του και να το τοποθετούμε σε μέρος όπου δεν είναι προσβάσιμο για το παιδί μας. Έχουν συμβεί αρκετές φορές τραγικά περιστατικά όπου μικρά παιδιά έπαιζαν με το όπλο του πατέρα τους, εκπυρσοκρότησε το όπλο, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί θανάσιμα ο γονέας.
Β) Κίνδυνος είναι ένα κακό, μια καταστροφή, κάποια φθορά, ζημιά ηθική η υλική, που μας συμβαίνει, εδώ τα μέτρα που παίρνουμε θα είναι κατασταλτικά ώστε να αποτρέψουμε κάποιο παρόμοιο περιστατικό. Για παράδειγμα στις τράπεζες παλαιότερα, συνεχώς γινόταν ληστείες σε καθημερινή βάση, με συνέπεια να υπάρχουν ομηρίες, τραυματισμοί υπαλλήλων και πελατών, έτσι τα μέτρα που πήραν οι τράπεζες προκειμένου να περιορίσουν αυτό το φαινόμενο ήταν να θωρακίσουν τα καταστήματα με καινούργιες πόρτες, σύγχρονες κάμερες παρακολούθησης και χρόνο καθυστέρηση του χρηματοκιβωτίου ώστε να καθυστερήσουν τον επίδοξο ληστή για να τον προλάβει η αστυνομία. Άλλο ένα παράδειγμα, γίνεται μια συμπλοκή σε αστυνομικό τμήμα, με έναν επίδοξο ληστή όπου συνελήφθη, από αμέλεια των αστυνομικών που τον συνόδευαν δεν του έχουν περάσει χειροπέδες, ξαφνικά αρπάζει το όπλο από έναν αστυφύλακα, πυροβολεί και τραυματίζει 2 αστυνομικούς, κατόπιν καταφέρνει να αποδράσει, και για να τον πιάσουν χρειάζεται μεγάλη αστυνομική δύναμη, μετά από ένα τέτοιο περιστατικό εκτός από την αρνητική προβολή από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και το πλήγμα στο κύρος της Ελληνικής Αστυνομίας, τα μέτρα που χρειάζεται να πάρουν εδώ είναι περισσότερη εκπαίδευση, καταμερισμός ευθυνών και φυσικά πειθαρχικός έλεγχος. Ακόμα ένα παράδειγμα, υπάρχει διαρροή αερίου σε ένα κτίριο, αλλά κανείς δεν το λαμβάνει σοβαρά υπόψη αφού η διαρροή δεν είναι και τόσο αισθητή, μέχρι που με μια ανάφλεξη γίνεται έκρηξη καταστρέφετε το κτίριο ολοσχερώς, και χάνουν την ζωή τους 10 άνθρωποι, από την αυτοψία της πυροσβεστικής αποδεικνύεται σε τι οφείλεται η έκρηξη που σημειώθηκε, εδώ τα μέτρα που θα πρέπει να πάρουν για να μην υπάρξουν ξανά ανθρώπινες απώλειες, είναι καταμερισμός ευθυνών για το συμβάν, και τακτικοί έλεγχοι συντήρησης στις νέες εγκαταστάσεις, ώστε να μην επαναληφθεί μια ίδια τραγωδία.
Έχοντας αναπτύξει λοιπόν μια εμπειρία στις μεθόδους και τα αποτελέσματα τους, θα μπορούσαμε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα, αφού όλες οι περιπτώσεις δεν είναι πάντα οι ίδιες.
Είναι σαφές ότι χωρίς να σε γνωρίζει κάποιος, σπάνια θα σε πλησιάσει, η θα σε ενοχλήσει, με γνώμονα λοιπόν το παραπάνω στοιχείο, αυτός πουθα μας επιτεθεί, θα μας ληστέψει , η θα μας βλάψει, μας γνωρίζει, μας έχει δει, και είναι από το δικό μας περιβάλλον, μας έχει επιλέξει για να είμαστε το επόμενο θύμα του. Ας το πάρουμε ανάποδα, όταν γίνεται μια ανθρωποκτονία, το πρώτο πράγμα που ψάχνει η αστυνομία, είναι στοιχεία από το κινητό μας τηλέφωνο, τις κλήσεις και τα μηνύματα που είχαμε επικοινωνήσει, κατόπιν ψάχνει από το συγγενικό, το φιλικό η το επαγγελματικό μας περιβάλλον, και αν δεν βρει άκρη, ψάχνει για κοινούς γνωστούς. Είναι τα τρία είδη απειλών στην ασφάλεια προσώπων, οι επαφές που έχουμε σε προσωπικό επίπεδο, οι επαφές με συγγενείς, φίλους συνεργάτες, και η τρίτη απειλή είναι οι αόρατες απειλές μέσω τρίτων, που αυτό μπορεί να σημαίνει, φίλος φίλων, φίλος συγγενή, γνωστός σε παρέα και μέσα κοινωνικής δικτύωσης!
Όπως λοιπόν ένας σωματοφύλακας πρέπει να γνωρίζει αυτές τις απειλές για να προστατέψει τον πελάτη του, καλό είναι να τα γνωρίζει και ο καθένας μας ώστε να προστατέψει τον εαυτό του, γιατί όπως έχω αναφέρει και πιο πάνω, η αστυνομία αδυνατεί να μας παρέχει ασφάλεια, οι περισσότεροι πολίτες δεν έχουν την οικονομική άνεση να προσλάβουν από έναν φύλακα, η σωματοφύλακα, γι’αυτό η προσωπική ασφάλεια μας γίνεται αποκλειστικά με δική μας ευθύνη. Για παράδειγμα, αν μας διαρρήξουν το σπίτι, η δεχτούμε επίθεση, να γνωρίζουμε ότι αν δεν καλέσεις ο ίδιος τον δράστη στο σπίτι σου, δεν πρόκειται να έρθει από μόνος του, αυτός μπορεί να είναι ένας φίλος μας, συγγενής μας, οικιακή βοηθός, κάποιος μάστορας, γείτονας, η καλυμμένες απειλές, προσποιούμενοι τον ηλεκτρολόγο, τον αστυνομικό, τον εφοριακό, για δήθεν γκάλοπ, που στην πραγματικότητα θέλει να μας αποσπάσει πληροφορίες.
Στην περιβαλλοντική εγκληματολογία υπάρχει το τρίγωνο του εγκλήματος, που μας δείχνει ότι όλα σχεδόν τα εγκλήματα είναι ευκαιριακά, αφού για να διαπραχτεί ένα έγκλημα πρέπει να υπάρχουν τρεις παράγοντες, το θύμα, ο εγκληματίας και η ευκαιρία, χωρίς τον παράγοντα ευκαιρία ένα έγκλημα δεν είναι πάντα προσχεδιασμένο από τον δράστη. Η διάρρηξη στο σύνολο της είναι έγκλημα ευκαιρίας, ένας διαρρήκτης θα επιλέξει τον στόχο του, επειδή του προσφέρεται η καλύτερη ευκαιρία να πραγματοποιήσει το έγκλημα του απαρατήρητα και με τον μικρότερο αριθμό εμποδίων στον δρόμο του. Οι περισσότεροι διαρρήκτες ενεργούν ευκαιριακά και ψάχνουν έναν εύκολο τρόπο να δράσουν χωρίς μεγάλη καθυστέρηση και χωρίς να προκαλέσουν υποψίες. Ένα σπίτι του οποίου η εξώπορτα ξεχάστηκε ξεκλείδωτη από αμέλεια η βιασύνη, ένα κτίριο η μια πολυκατοικία με άδεια η απροστάτευτα διαμερίσματα είναι πολύ πιθανότερο να γίνουν στόχοι διάρρηξης από άλλα που έχουν κατάλληλα ασφαλιστεί.
Να γνωρίζετε ότι οι διαρρήκτες, οι ληστές, οι βιαστές και οι δολοφόνοι, σπάνια επιλέγουν τα θύματα τους στην τύχη, γιατί θα κινδύνευαν να τραυματιστούν η να συλληφθούν. Αντίθετα επιλέγουν πολύ προσεκτικά τα θύματα τους και ενεργούν τις επιθέσεις τους σε τρία στάδια:
α) Εντοπισμός ενός πιθανού στόχου. Σε αυτό το στάδιο ο “κυνηγός” επιλέγει ένα ευάλωτο θήραμα. “Καλά θηράματα” είναι συνήθως αυτοί που δεν είναι καλά πληροφορημένοι για το περιβάλλον τους η δείχνουν αδύναμοι να αμυνθούν.
β) Δοκιμή του στόχου. Για να ελαττωθεί ο κίνδυνος τραυματισμού η σύλληψης του, ο κακοποιός επιζητεί την “συνεργασία” των ενδεχόμενων θυμάτων. Αυτό μπορεί να γίνει συγκεκαλυμμένα, παρατηρώντας τις συνήθειες των θυμάτων του και ψάχνοντας την ευκαιρία να χτυπήσει. Άλλος τρόπος είναι να πλησιάσει το μελλοντικό θύμα και με διάφορα τεχνάσματα, να δοκιμάσει τον χαρακτήρα του, ώστε να ξέρει τι άτομο θα αντιμετωπίσει.
γ) Προσβολή του στόχου. Μόλις ο κακοποιός σιγουρευτεί ότι θα πετύχει τον στόχο του, αποφασίζει την επίθεση.
Κι εδώ δίνω κάποιες περιπτώσεις από ανθρωποκτονίες, που αποδεικνύεται ότι οι δράστες δεν επιλέγουν στην τύχη τα θύματα τους:
Υπόθεση 1) Δημήτρης Βαρκινός, ο ταξιτζής που σκότωνε για το τίποτα, είχε διαπράξει 5 δολοφονίες και τραυμάτισε 6 πολίτες, οπλοφορούσε παράνομα και σκότωνε όποιον νόμιζε ότι τον αδικούσε. Γνώριζε και είχε επιλέξει τα θύματα του.
Υπόθεση 2) Αλεξάντερ Σολόνικ, ο αρχιμαφιόζος της ρώσικης μαφίας που εκτελούσε συμβόλαια θανάτου, ενώ κατάφερε να εξαπατήσει την ελληνική αστυνομία, και τις ελληνικές αρχές, ζούσε στη χώρα μας ως κροίσος, με πλαστά χαρτιά, νοικιάζοντας όχι λιγότερες από τρεις βίλες στην παραλιακή και ζώντας τη μεγάλη ζωή με πανάκριβα σπορ αυτοκίνητα μαζί με το μοντέλο σύντροφό του, κανένας δεν τον είχε ανακαλύψει, οι δικοί του όμως από τον κύκλο του, που τον γνώριζαν καλά, τον εντόπισαν και τον βρήκαν.
Υπόθεση 3) Οικογένεια Χρυσαφίδη, με τον οικιακό βοηθό από την Ταϋλάνδη, που είχαν μέσα στο σπίτι τους, όπου με συνεργούς του, εκτέλεσαν ολόκληρη την οικογένεια. Γνώριζε και επέλεξε τα θύματα του.
Υπόθεση 4) Κική Κουσόγλου, Δάνος Μουρατίδης, την σκότωσε, την έθαψε και ύστερα την αναζητούσε στα δελτία ειδήσεων για να παραπλανήσει τις αρχές. Γνώριζε πολύ καλά και επέλεξε το θύμα του.
Και να θυμάστε ότι:
– Η Ασφάλεια είναι μητέρα του κινδύνου και γιαγιά της καταστροφής Thomas fuller
– Όσοι εγκαταλείπουν την ουσιώδη ελευθερία, για να αποκτήσουν λίγη ασφάλεια, δεν αξίζουν ούτε ελευθερία, ούτε ασφάλεια. Benjamin Franklin
– Πολλοί ζητούν η κυβέρνηση να προστατέψει τον καταναλωτή. Ένα πολύ πιο επείγον πρόβλημα είναι να προστατευθεί ο καταναλωτής από την κυβέρνηση. Milton Friedman
– Αυτός που δέχεται προστασία, δηλώνει υποταγή. Samuel Johnson,
– Το πρωταρχικό καθήκον μιας κυβέρνησης είναι να προστατέψει τους πολίτες, όχι να διευθύνει τις ζωές τους. Ρόναλντ Ρήγκαν
– Φυλάμε έναν άγγελο μέσα μας. Πρέπει να είμαστε οι προστάτες αυτού του αγγέλου. Jean Cocteau,
– Για ασφάλεια κυκλωθήκαμε με τείχη – και γίνανε τα τείχη φυλακή μας. Κώστας Ουράνης
Και ένα δικό μου: Αυτό που βλέπουμε με την πρώτη ματιά, συνήθως δεν είναι και αυτό που νομίζουμε ότι φαίνεται, για παράδειγμα, τι ευγενικός κύριος που φαίνεται, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν στυγερό δολοφόνο, η τι καλή κοπέλα που είναι, ενώ στην πραγματικότητα κλέβει πορτοφόλια από περαστικούς….
ΜΠΛΙΑΜΠΤΗΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΣ ΕΝΗΛΙΚΩΝ ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
MSc IN CRIMINAL JUSTICE EXECUTIVE MANAGEMENT
PhD IN ENVIRONMENTAL CRIMINOLOGY
Ο ιδρυτής της ΚΜΡ κ. Οικονόμου με τον ειδικό σε θέματα ασφαλείας κ. Μπλιαμπτή.
Εδώ παραθέτω κάποιες ιστοσελίδες με ενημερωτικό υλικό από συμβουλές για την καλύτερη ασφάλεια.
http://www.hellenicpolice.gr/index.php?option=ozo_content&perform=view&id=3547&Itemid=619&lang=
http://civilprotection.gr/el/disasters
http://www.aftodioikisi.gr/ota/dimoi/d-aspropirgou-xrisimes-simvoules-gia-tin-prostasia-tis-zois-kai-tis-periousi/
http://www.astynomia.gr/index.php?option=ozo_content&perform=view&id=9876&Itemid=619&lang
