“Δεν είναι λάθος η υπεροχή σε ένα άθλημα, όμως η αυτοάμυνα πρέπει να είναι καλά ανεπτυγμένες δεξιότητες . Όχι για τη νίκη σε αθλητικούς αγώνες αλλά για την επίγνωση μέσω της κατανόησης των ορίων που τόσο εσείς όσο και ο αντίπαλός σας μπορεί να έχετε μέσα από διδαχή και εκπαίδευση και να τα χρησιμοποιήσετε προς όφελός σας όταν μπορείτε.”Boaz Aviram. επικεφαλής εκπαιδευτής κραβ μαγκά των Αμυντικών Δυνάμεων του Ισραήλ I.D.F.
Ο Imrich Lichtenfeld και ο Eli Avikzar ήταν και οι δύο, ιδιοφυείς. Ο Imrich είχε τεράστια εμπειρία στο Ju –Jitsu, στην ανταγωνιστική πυγμαχία, στην πάλη και στην ενόργανη γυμναστική και είχε νικήσει Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα. Είχε επίσης εμπειρία στην μάχη δρόμου ενάντια στις συμμορίες της ναζιστικής νεολαίας και έπειτα απέκτησε εμπειρία του Βρετανικού Στρατού όπου και εκπαιδεύτηκε στις τεχνικές αυτοάμυνας Fairbairn.
Ωστόσο ο Imi εξήγαγε το Ju -Jitsu, την πάλη και την πυγμαχία και άρχισε να δημιουργεί μια πιο άμεση προσέγγιση για την απόσταξη κινήσεων (να αφαιρέσει δηλαδή περιττές κινήσεις), βασισμένος σε αρχές σύμφωνα με την προτεραιότητα που παρουσίαζε το πέρασμα του πολύτιμου χρόνου κατά τη διάρκεια μιας αντιπαράθεσης.
Στη συνέχεια άρχισε να «σπάει» διάφορα μέρη τεχνικών για να διευκολύνει την εκμάθηση των τεχνικών άσκησης εναντίον επαγγελματιών μαχητών.
Το σύστημα αναπτύχθηκε από τον Eli Avikzar, πολύ περισσότερο από τον Imrich, από τότε που πήρε όλα όσα του είχε διδάξει και ενώ ο Imrich αποσύρθηκε, ανέπτυξε τις αρχές του και τις εφάρμοσε με πολλούς άλλους τρόπους.
Ο Imrich και ο Eli που ακολούθησε τον δρόμο του, περιόρισαν την εκμάθηση των πολιτών με την επιστροφή στο παλιό σύστημα dojo. Στην πραγματικότητα δημιούργησαν μια άλλη πολεμική τέχνη στον κόσμο των πολιτών (Krav Maga Πολιτών). Αυτή η προπόνηση στυλ «Dojo» δεν είχε στόχο την εκπαίδευση με έντονους ρυθμούς .
Δυστυχώς, μετά από λίγες γενιές τεχνικών και εκπαιδευτικού συστήματος βασισμένο στο πρόγραμμα σπουδών, σε συνδυασμό με την έλλειψη ελέγχου ποιότητας (δεν υπήρχαν ειδικοί δάσκαλοι να το γνωρίζουν, να ασχολούνται και να το παρακολουθούν άρα δεν υπήρχε έλεγχος ορθότητας, αποτελεσματικότητας και βελτίωσης ), το σύστημα υποβαθμιζόταν μέχρι που άρχισε να χάνει την αποτελεσματικότητα και το ανταγωνιστικό πλεονέκτημά του. Οι εκπαιδευτές του άρχισαν να κοιτάζουν εκτός, για τις υπάρχουσες μεικτές πολεμικές τέχνες (ΜΜΑ) προσπαθώντας να ξανα-ανακαλύψουν τον τροχό.
Όσον αφορά τη μάχη σώμα με σώμα, ξεκίνησα κατά τη νεότητά μου με αντιπαραθέσεις στο δρόμο. Στην πρώτη μου αντιπαράθεση στο δρόμο, θυμάμαι να με διαπερνά έξαρση αδρεναλίνης και περιορισμένη όραση, σαν σε ασπρόμαυρη κάμερα αργής κίνησης , παίρνοντας ένα πρόχειρο αντικείμενο που έτυχε να είναι ένα σπασμένο πόδι καρέκλας και να χτυπάω, στο κέντρο του σώματος, το πρώτο από τα 15 παιδιά που με κυνηγούσαν. Λιποθύμησε και συνέχισα να τρέχω και να ψάχνω μέρος να κρυφτώ.
Έπειτα έμαθα Judo, Jujitsu, Karate και Aikido, βρέθηκα σε μερικές ακόμα αντιπαραθέσεις στο δρόμο και στο σχολείο, πήρα το μάθημά μου και βελτίωσα την αυτοπεποίθηση μου ώστε να με υπερεκτιμήσω κάπως.
Πέρασα το «100-man Kumite» τεστ στη σχολή Karate, το οποίο αναλογίζοντάς το φαίνεται να είναι ένας κοινωνικός διαγωνισμός φυσικής ικανότητας και έπειτα ανακάλυψα το Krav Maga στις IDF (Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις).
Είχα το πλεονέκτημα να επαναλάβω την εργασιακή εμπειρία του Eli Avikzar και του Imrich Lichtenfeld στις IDF και έγινα βοηθός του Eli Avikzar στο τμήμα Krav Maga στην Ακαδημία Μαχητικής Γυμναστικής των IDF. Όταν ο Eli Avikzar αποχώρησε, τον αντικατέστησα ως επικεφαλής εκπαιδευτής του Υπουργείου Άμυνας του Ισραήλ!
Είχα επίσης την ευκαιρία να ακολουθήσω το μονοπάτι του προγράμματος σπουδών Krav Maga για πολίτες σύμφωνα με τις συστάσεις τους και
να δω ότι για τον εαυτό μου δεν υπήρχε τίποτα νέο να μάθω στο Dojo που ήταν ήδη διαδεδομένο στους απλούς πολίτες. Παρατήρησα επίσης ότι οι εκπαιδευτές πολιτών Krav Maga που δεν πέρασαν το πρόγραμμα των IDF και δεν είχαν την εμπειρία του Krav Maga των IDF, στερούνταν το όραμα αυτών που είδαν ολόκληρη την εικόνα.
Επιπλέον, παρατήρησα ότι ενώ ο Eli και ο Imrich είχαν μια σταθερή κατεύθυνση ακολουθώντας τις αρχές του Imrich, ο Eli είδε ότι ο Imrich έκανε κάποια πράγματα από τις προηγούμενες συνήθειες και παρατήρησα ότι ο Eli έκανε το ίδιο.
Η επαναστροφή στην εμπειρία του Dojo, τους έκανε να δρουν ως Dojo Masters κατά περιόδους, χάνοντας πολύτιμο χρόνο σε έναν εύκολο ρυθμό, για να φιλοσοφούν σε μερικές τεχνικές και αρχές και να καταπλήξουν τους μαθητές τους, αλλά όχι πάντα να εξασφαλίσουν ώστε οι μαθητές τους προχωρούν εντατικά.
Φαίνεται σαν να κρατούσαν κάτι για τα επόμενα χρόνια και όταν έφτασε ο καιρός, ο Eli ανησυχούσε πως ο Immi θα έχανε την κριτική ικανότητά του, δίνοντας τίτλους μαύρης ζώνης πίσω από την πλάτη του, καθώς ο Imrich είχε διορίσει τον Eli ως επικεφαλής της επιτροπής βαθμών στην πρώτη Ένωση Κραβ Μαγκά πολιτών.
Η κουλτούρα της αφοσίωσης στην ιστορία των Πολεμικών Τεχνών έχει δημιουργήσει τα θεμέλια για μυστικότητα και προστασία σε μοναδικές ιδέες. Κατά την
ίδρυση του παλαιότερου εκπαιδευτικού συστήματος , δεν υπήρχαν σύγχρονα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας και θα μπορούσε να είχε κλαπεί και να χρησιμοποιηθεί από άλλους για κέρδος. Προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι ένας master ενός μαχητικού συστήματος θα έχει επάγγελμα καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, ο μόνος τρόπος ήταν να διδάσκει αργά και να εξασφαλίσει ότι η άνευ όρων αφοσίωση των μαθητών αποκτήθηκε από πριν.
Ήταν μια οικογενειακή σχέση. Εξάλλου, η τέχνη του να μάχεσαι, είναι το να χρησιμοποιηθεί ως έσχατη λύση για να προστατεύσει κάποιος την τιμή και τις προσωπικές ελευθερίες του εαυτού του ή των αγαπημένων προσώπων . Το να το διδάξεις σε ένα πιθανό είδος εχθρού είτε στην οικογένεια, είτε στην επιχείρηση, θα ήταν σαν να φέρνει έναν Δούρειο Ίππο στο Dojo σας.
Τόσο ο Imrich όσο και ο Eli που ακολούθησε τον τρόπο του Imrich , περιόρισαν την εκμάθηση των πολιτών με την επιστροφή στο παλιό σύστημα του dojo και στην πραγματικότητα δημιούργησαν μια άλλη πολεμική τέχνη (ένα άλλο Krav Maga) στη ζωή των πολιτών, η οποία δεν ήταν εφοδιασμένη με ταχύρρυθμη εκπαίδευση και μετά από λίγες γενιές με τεχνικές και εκμάθηση βασισμένης στο πρόγραμμα σπουδών, ο ποιοτικός έλεγχος του συστήματος εκπαίδευσης είχε παρακμάσει.
Ο Imrich ήταν ένας εξαιρετικά ισχυρός και γρήγορος μαχητής κατά τη νεότητά του και είχε άψογη εκτέλεση αποτελεσματικών τεχνικών ,αλλά δεν τέσταρε κάθε άμυνα έναντι πιστολιού στα όριά της, αφού οι περισσότερες από τις αρχικές αυτές τεχνικές απλοποιήθηκαν και θεωρήθηκαν ως έσχατη λύση. Ο Eli Avikzar είχε αναπτύξει περαιτέρω τις αρχές της αποτελεσματικότητας.
Άρχισα περαιτέρω να εφαρμόζω αυστηρά τις αρχές τους και να τις δοκιμάζω σε σενάρια της έσχατης περίπτωσης και είδα την ανάγκη να προσθέσω λίγες παραλλαγές σε σενάρια όπου η έλλειψη χρόνου αντίδρασης σε κοντινή απόσταση απαιτούσε μια τροποποιημένη εμβέλεια για να αντισταθμιστούν οι διαφορετικές γωνίες και αποστάσεις προσέγγισης.
Όταν ο Imrich μεγάλωσε αρκετά, του άρεσε ακόμα να έρχεται σαν προσκεκλημένος στη σχολή των μαθητών. Κατά καιρούς οι μαθητές άρχισαν να υποθέτουν ότι είναι γέρος και ίσως έχει λίγες παραισθήσεις. Προσπάθησαν να δικαιολογηθούν ότι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο θα σχολιάσει τα λάθη τους, αντιλαμβανόμενος των μεθόδων εκπαίδευσής τους. Ωστόσο, ενώ ίσως ο τρόπος επικοινωνίας του ως ηλικιωμένος δεν ήταν τόσο σαφής όσο στη νεότητά του, ήταν ακόμα ακριβής όταν τους επέκρινε. Τις περισσότερες φορές δεν τον άκουγαν.
Ο Eli Avikzar αποχώρησε από την Ένωση Κραβ Μαγκά (Krav Maga Association) λόγω διαφωνίας με τον Imrich, θεωρώντας ότι ο Imrich τον παράκαμψε ως επικεφαλής της επιτροπής βαθμών. Έγινε ο επικεφαλής εκπαιδευτής της Krav Magen και ακολούθησε τη ροή των δασκάλων στυλ Jujitsu κατά κάποιον τρόπο. Και οι δύο τώρα στην ζωή ως πολίτες, ήταν απασχολημένοι με ένα σύστημα αυτοάμυνας με βολικό ρυθμό που θα ταιριάζει συνολικά σε μια ομάδα μικτών ηλικιών. Δεν υπήρχε χρονικό όριο στην απόκτηση δεξιοτήτων ούτε συστηματικός προγραμματισμός.
Αντ ‘αυτού, υπήρχε ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης με επιλεγμένες τεχνικές που μόνο σε όσους επεξηγήθηκαν λεπτομερώς από τον Imrich και τον Eli (συνήθως σε εκείνους που δίδαξαν στις IDF) πραγματικά καταλάβαιναν τη σημαίνει μάχη.
Νομίζω ότι από τότε που ασχολήθηκα με την πλήρη επαφή στο Karate ,στο Jujitsu και στο Aikido εδώ και χρόνια, αμφισβήτησα κάθε τεχνική Krav Maga στην αρχή και όταν συνειδητοποίησα τον τρόπο με τον οποίο όλα τα μυστικά της μάχης άρχισαν να μου αποκαλύπτονται, ήθελα να βεβαιωθώ ότι τα είχα αποκτήσει όλα αυτά και ότι οι μαθητές μου θα τα αποκτούσαν κι εκείνοι.
Συνέχισα με την ίδια νοοτροπία στην πολιτική ζωή και αργότερα τεκμηρίωσα τα περισσότερα από τα μυστικά που ο Imrich και ο Eli είχαν και δίδαξαν μόνο κάποια από αυτά σε πολύ λίγους ανθρώπους και όχι όλα στους ίδιους ανθρώπους. Αυτό εξασφάλισε ότι κάθε μαθητής μου θα είχε την ευκαιρία να μάθει τα πάντα, κάτι που κάνει τη διαφορά.
Ο Eli και ο Imrich δεν τεκμηρίωσαν την πλήρη εικόνα, έτσι ήμουν αποφασισμένος να αφήσω κάτι στον κόσμο. Ακολούθησε το να είμαι 
καθιστός 6 ώρες την ημέρα για ένα χρόνο και να αναπολώ και να συλλογίζομαι την προσωπική εμπειρία μου στις IDF και στην πολιτική Αεροπορία, συλλαμβάνοντας την ιδέα να επιμεληθώ και να αυτό-εκδώσω το βιβλίο μου και παρουσιάζοντας οποιαδήποτε διαφωνία που μπορεί κανείς να σκεφτεί στον κόσμο των πολεμικών τεχνών και της στρατιωτικής μάχης σώμα με σώμα (krav maga IDF), όπως και κάποιες από αυτές τις διαφωνίες που μπορεί να τις σκεφτεί κάποιος αφού πρώτα διαβάσει το βιβλίο μου, για τις οποίες και παρουσίασα λύσεις.
Όσο εμβαθύνεις τόσο το καταλαβαίνεις. Αλλά το αποτέλεσμα είναι να δώσεις αρκετή εμπειρία και εκπαίδευση στους μαθητές σου ώστε να επιτύχουν τη νίκη σε μια πραγματική αντιπαράθεση αυτοάμυνας.
Βέβαια όταν άρχισα να έχω καταιγισμό ιδεών, πολλές από αυτές ήταν επηρεασμένες πολιτικά αλλά τις επεξεργάστηκα και τις ξεδιάλεξα για να διατηρήσω μια ισορροπημένη αναλυτική, λογική και μαθηματική ορθή προσέγγιση και προσπάθησα να βγάλω ρεαλιστικά συμπεράσματα. Νομίζω ότι η κύρια ανησυχία μου ήταν επίσης ότι, εκτός από το να χάσω τη ζωή μου μια μέρα, θα μπορούσα επίσης να χάσω τη διαύγεια του μυαλού μου, οπότε θα ήταν καλή ιδέα να υπάρχει ένα εγχειρίδιο για να διατηρήσουμε όλες τις ουσιώδεις πληροφορίες του Krav Maga.
Κατά τη διάρκεια των πέντε χρόνων διδασκαλίας μου στις IDF εκπαίδευσα πάρα πολλούς στρατιώτες εκ των οποίων οι περισσότεροι από αυτούς είχαν ήδη μαύρες ζώνες στις πολεμικές τέχνες και έκαναν πυγμαχία και πάλη για λίγα χρόνια. Στην περίπτωση που ένας πρωταθλητής οποιουδήποτε μαχητικού αθλήματος που ήταν περαστικός και σταματούσε στην ακαδημία μαχητικής γυμναστικής, θα ήταν κανονισμένο από κάποιον για σένα να αναμετρηθείς μαζί του.
Αυτό σε αναγκάζει να είσαι σε εγρήγορση και συνεχώς να ζυγίζεις τις επιλογές για να εφαρμόζεις ακριβώς την απαιτούμενη δύναμη για να κερδίζεις χωρίς να προκαλείς άσκοπα μεγάλο σωματικό τραυματισμό στους «αντιπάλους» σου, είτε προκαλώντας πόνο σε σημείο πίεσης, είτε με γροθιά ή λάκτισμα. Ήταν η συμβουλή του Eli Avikzar, καθώς άρχισα την καριέρα μου στις IDF ως εκπαιδευτής Krav Maga : “Mην αφήνετε κανέναν να σας καταβάλει, γιατί αν αυτό συμβεί, η καριέρα σας εδώ τελείωσε!”.
Κοιτάξτε τι συνέβη μόνο σε τρεις γενιές εκπαιδευτών Krav Maga. Εκπαιδεύετε δύο φορές την εβδομάδα για μία ώρα. Κάνετε ζέσταμα και ανοίγματα για είκοσι λεπτά, εξασκείτε λίγες τεχνικές για είκοσι λεπτά , βεβαιώνεστε ότι τα μικρά παιδιά και οι ενήλικες θυμούνται πως μοιάζουν οι τεχνικές και πώς ονομάζονται και καταλήγετε με είκοσι λεπτά σκληρής άσκησης για να κάνετε τους μαθητές σας να ιδρώσουν και να νιώσουν ότι δούλεψαν σκληρά.
Όταν φτάνετε στην καφέ και τη μαύρη ζώνη, πρέπει να παλέψετε με πλήρη επαφή για πέντε λεπτά ανταλλάζοντας τα χτυπήματα και τα λακτίσματα. Στο MMA μπορείτε να ανταλλάσετε τα χτυπήματα, λακτίσματα και τα κλειδώματα από την πρώτη μέρα και να μάθετε πολλές τεχνικές και πώς να αλλάζετε από τη μία στην άλλη.
Χρειάζονται χρόνια για να απομνημονεύσετε αυτές τις κινητικές δεξιότητες και όμως δεν μαθαίνετε να δίνετε προτεραιότητα και να δεν μαθαίνετε απλές αρχές που θα σας αποκαλύψουν τα μυστικά της μάχης – Απλές οδηγίες από το να μάθετε να στέκεστε, στο να νικήσετε τον αντίπαλό σας , όχι από το ένα κλείδωμα στο επόμενο.
Στο πραγματικό Krav Maga περνάτε από εντατική εκπαίδευση που ενσταλάζει τη συνολική εικόνα στο μυαλό σας, μέσω ποικιλίας αλληλοσυνδεδεμένων μεθόδων κατάρτισης που διαμορφώνουν όλες τις ουσιαστικές συνδέσεις και διασταυρώσεις στον εγκέφαλο και το σώμα σας.
Φυσικά συνίσταται να συνεχίσετε την εκπαίδευση αργότερα και η διδασκαλία είναι ένα μεγάλο κίνητρο για να σας αναγκάσει να συνεχίσετε με τις ικανότητές σας. Αλλά αφού διδάξετε λίγα χρόνια, το Krav Maga γίνεται μέρος σας είτε συνεχίζετε την προπόνηση είτε ακόμα και αν σταματήσετε. Ο Imrich συνήθιζε να λέει στα 70 του ότι τα οστά του μπορεί να είναι εύθραυστα λόγω των αποθεμάτων ασβεστίου από το γήρας και αν χτυπήσει κάποιον θα τον βγάλει knock out, αλλά πιθανόν να σπάσει το χέρι του.
Όταν ο Imrich Lichtenfeld ο ιδρυτής του Krav Maga αποσύρθηκε από τις IDF, άνοιξε δύο γυμναστήρια στη Natanya και στο Τελ Αβίβ όπου άρχισε να διδάσκει σε πολίτες το Krav Maga, σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα σε στυλ Dojo. Οι σκέψεις του Imrich ήταν με όλους τους ανθρώπους που υποφέρουν από απειλητικές καταστάσεις όπως ο ίδιος όταν διωκόταν από τους Ναζί κατά την περίοδο της νεότητάς του.
Ωστόσο, μαχόταν επίσης με την αφοσίωσή του στις IDF όπου πέρασε την καριέρα του ως πρώτος ιδρυτής και επικεφαλής εκπαιδευτής του Krav Maga. Επιπλέον, προσπάθησε να προσεγγίσει το τμήμα της αγοράς για πολίτες, υιοθετώντας το υπάρχον σύστημα marketing Dojo στον σύγχρονο δυτικό κόσμο, όπου τα παιδιά θα εξυπηρετούνταν τόσο όσο και οι ενήλικες και θα ήταν βασισμένο στη γυμναστική.
Καθώς ο Imi μεγάλωσε με νεανική αθλητική κουλτούρα που ακόνισε τις πυγμαχικές του ικανότητες και έγινε πρωταθλητής της πυγμαχίας, της πάλης και της ενόργανης γυμναστικής , αντιλήφθηκε ότι έπρεπε να διαμορφώσει τις τεχνικές του για να αντιμετωπίσει αιμοδιψείς ναζιστικές συμμορίες νέων που συνήθιζαν να επιτίθενται ύπουλα στα θύματά τους αιφνιδιαστικά και να ματώνουν τα θύματά τους αλλά να μην πληγώνονται οι ίδιοι.
Μια αντιπαράθεση τέτοιου είδους θα εμφανιζόταν ξαφνικά και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα θα καθοριζόταν ποιος έχει χάσει. Ο χαμένος θα λάμβανε επιπλέον
κλωτσιές στο κεφάλι και στα πλευρά, γεγονός που θα μείωνε τις πιθανότητες του να ζήσει. Στη συνέχεια, όταν δίδαξε τους συμπατριώτες του, επανέφερε στην πραγματικότητα την χρόνων εκπαιδευτική εμπειρία του.
Δεδομένου ότι το νεαρό Ισραήλ ήταν μια πολύ ασφαλέστερη χώρα για τους Εβραίους σε σχέση με την τότε αναδυόμενη Ναζιστική Ευρώπη εκείνη την εποχή, ήταν ασφαλές να καταφύγει σε γυμναστική βασισμένη σε νεανική αθλητική δραστηριότητα, όπου εκεί βρισκόταν το νεανικό πάθος του Imi πριν η πραγματικότητα τον χτυπήσει κατακέφαλα.
Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης που έδωσε ο Imrich Lichtenfeld στο περιοδικό People (15 Νοεμβρίου 1975, ¨Αποκαλείται «Kosher Kung Fu» όμως η νέα πολεμική τέχνη του Imi Lichtenfeld είναι μία θανατηφόρα πρακτική¨) στο γυμναστήριο στο Τελ Αβίβ όπου δίδασκε Krav Maga, ο Imrich είπε ότι όταν ο Jigoro Kano, ο ιδρυτής του Judo, δημιούργησε το άθλημα του Judo, έπρεπε να αφαιρέσει όλα τα θανάσιμα στοιχεία από το JuJitsu.
Κατά ειρωνικό τρόπο, ο Imrich άρχισε να υιοθετεί το Ιαπωνικό σύστημα βαθμών με ζώνες σύμφωνα με το οποίο η θεωρία πίσω από αυτό μεταφράστηκε σε βαθμιαία βήματα στο βουνό, που γενικά σήμαινε βελτίωση με τον καιρό.
Με την πάροδο του χρόνου, ο Imrich Lichtenfeld με τον Eli Avikzar ανέπτυξαν ένα πρόγραμμα σπουδών για τη σχολή Krav Maga (Beit Hasefer le Krav Maga). Με αυτό το πρόγραμμα σπουδών λαμβάνετε μια λίστα με όλες τις τεχνικές, που θα πρέπει να εξασκήσετε μέχρι να είστε ικανοί να θυμηθείτε πώς να το κάνετε με αρκετή ταχύτητα και κατ΄εντολή.
Σε κάθε τεχνική θα πάρετε μόνο ένα σημείο έμφασης – επαναλαμβάνω , ένα σημείο έμφασης- για παράδειγμα η γωνία της βάσης του ποδιού (το πόδι παραμένει στο έδαφος όταν το άλλο πόδι κλωτσάει).
Στη συνέχεια, όταν φτάνετε στην καφέ ζώνη, έπρεπε να κάνετε λίγο πυγμαχία, που ισοδυναμούσε με ανταλλαγή χτυπημάτων και κλωτσιών και με κάποιες ασκήσεις εδάφους. Αυτό συμβαίνει σε έναν μαθητή που έρχεται δύο φορές την εβδομάδα, κάνει διάφορες ασκήσεις, εξασκεί τις επιθέσεις και τις άμυνες και σε κάποια στιγμή αργότερα κάνει λίγο sparring.
Για να διδάξετε πραγματικά το sparring, πρέπει να επιστρέψετε και να διασφαλίσετε ότι ο μαθητής εφαρμόζει αυτό που έμαθε στο παρελθόν, στο sparring.
Εάν όλα τα πράγματα που έπρεπε να διδαχθούν εφαρμόζονταν στο sparring, η μάχη θα ήταν «ευθεία» πορεία , θα είχε τελειώσει σε λίγα δευτερόλεπτα με ένα σαφές πλεονέκτημα και κατανοώντας σε όλα τα μέρη τι πήγε στραβά και ποια ήταν τα σωστά σημεία.
Αλλά από τότε που το sparring στο Krav Maga για πολίτες (το Krav Maga του Imrich σε Dojo στυλ ,αντίθετο με το αυθεντικό του Krav Maga των IDF, αναπτύχθηκε για άλλα 20 χρόνια από τον διάδοχό του Eli Avikzar) έφτασε σε ένα χαμηλό επίπεδο ανταλλαγής γροθιών όπως βλέπετε σε άλλες πολεμικές τέχνες (σε ελεύθερο στυλ – Randori), κάθε σοβαρός μαθητής που ήθελε να κάνει μια καριέρα από αυτό, θα έπρεπε να αναζητήσει τρόπους για να γεμίσει τα κενά στην εκπαίδευσή του.
Το σύστημα Dojo προοριζόταν να διατηρεί τα μέλη επί πληρωμής εφ ΄όρου ζωής όπως συμβαίνει σήμερα εξίσου. Το Krav Maga έδωσε πραγματικά πλεονέκτημα σε άτομα από άλλες πολεμικές τέχνες και μαχητικά αθλήματα, που θα μπορούσαν πραγματικά να καταλάβουν την απλότητα και το πλεονέκτημα των βασικών αρχών του Krav Maga μαζί με τον τρόπο σκέψης του.
Εάν μάθαινες από έναν εκπαιδευτή Krav Maga των IDF, όχι έναν γυμναστή των IDF που εκπαιδεύτηκε στο Krav Maga και όχι από έναν εκπαιδευτή Krav Maga για πολίτες που δεν είχε εμπειρία στο Krav Maga των IDF, για κάποιον που πέρασε εκατοντάδες αγωνιστικές μάχες και μάχες δρόμου πλήρους επαφής , η απλή βήμα-βήμα προσέγγιση είναι να εκπαιδεύσει κάποιον μέσω των βημάτων εκμάθησης για να κερδίσει την εμπειρία των νικητών σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα εκπαίδευσης.
Εάν είχατε αυτή την εμπειρία κάτω από τη ζώνη σας, οι προηγούμενες αναμνήσεις σας για 100 εκπαιδευτικές περιόδους και εκατοντάδες αγώνες και χαμένες ημέρες διασκέδασης λόγω εκπαίδευσης, θα αντανακλούσαν στον εγκέφαλό σας και θα αισθανόσασταν οίκτο για τον εαυτό σας για όλο το χρόνο που χάθηκε και τίποτα δεν κερδήθηκε.
Θα αισθανόσασταν την ισχύ του Krav Maga στην ικανότητά του να αποδώσει σε λίγες ώρες μαθημάτων και πώς χάσατε χρόνια εκπαίδευσης χωρίς καμιά
κατάληξη με το πέρας του χρόνου. Διαφορετικά μπορεί να νομίζετε ότι το Krav Maga είναι σαν οποιαδήποτε άλλη πολεμική τέχνη, ένα τεχνικό σύστημα.
Η ιδέα για το Krav Maga των IDF είναι να δώσει στους μαθητές περισσότερο από μια καλύτερη ευκαιρία σε μια απειλητική για τη ζωή αντιπαράθεση 2 δευτερολέπτων για να τερματίσουν τη μάχη και να παραμείνουν ζωντανοί.
Όσο για το Krav Maga των IDF δεν υπήρχε επίσημο τμήμα όταν ήμουν εκεί, οπότε για να προωθηθείτε σε επαγγελματικές τάξεις, που δεν ανέρχονται σε τίποτα, θα έπρεπε να κάνετε ένα τεστ φυσικής κατάστασης. Πέρασα το τεστ καταλληλότητας στο βαθμό κατάταξης 9 στο πρόγραμμα Λοχιών Μαχητικής Γυμναστικής.
Σημείωση: Όταν έφυγα από την Ακαδημία Μαχητικής Γυμναστικής των IDF ως επικεφαλής εκπαιδευτής Krav Maga δεν είχα αντικαταστάτη! Οι επόμενοι εκπαιδευτές προήλθαν από τις τάξεις του Krav Maga πολιτών με τους περιορισμούς ενός «αραιωμένου» εκπαιδευτικού συστήματος.
Boaz Aviram, τρίτος και τελευταίος επικεφαλής εκπαιδευτής κραβ μαγκά των Αμυντικών Δυνάμεων του Ισραήλ I.D.F.
