13 Οκτ Ο ΜΕΤΑΙΧΜΙΑΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΚΑΙ Η ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΤΟΥ
Ένα εκρηκτικό και άκρως αποκαλυπτικό άρθρο από τον μοναδικό Μέντορα και εξπέρ στην Ασφάλεια κύριο Μπλιάμπτη Ευθύμιο, που αφορά την εκπαίδευση στην ανθρώπινη συμπεριφορά, μέσα από πειράματα πάνω στο μεσαίο τμήμα του ανθρώπινου εγκέφαλου, τόσο σε ανθρώπους, όσο και σε ζώα, όπως η εκπαίδευση σκύλων. Αναφέρεται στην κοινωνική μηχανική, την συμπεριφορική ψυχολογία, νευρογλωσσικό προγραμματισμό, και την διαταραχή της διαγωγής, εξηγώντας επιστημονικά για την βία των ανηλίκων στις μέρες μας. Ο Επιστημονικός Συνεργάτης μας φέτος πήρε το Τρίτο πτυχίο Πανεπιστημίου, αυτή την φορά στην Ειδικότητα της Ψυχολογίας, και αυτή την περίοδο φοιτεί το τέταρτο μεταπτυχιακό του πάνω στην κλινική ψυχολογία και ψυχοπαθολογία, η KMP International έχει κλείσει ήδη σεμινάρια με τον επιστημονικό συνεργάτη μας, για τα μέλη της, πάνω στην ψυχολογία, είμαστε πραγματικά περήφανοι που έχουμε αξιόλογους συνεργάτες, του ευχόμαστε κάθε επιτυχία, και τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα για την παραχώρηση του άρθρου και τις πολύτιμες γνώσεις του που μοιράζεται μαζί μας, αποκλειστικά από την KRAV MAGA PROTECTION INTERNATIONAL
ΑΝΑΛΥΣΗ ΛΕΞΕΩΝ
ΜΕΤΑΙΧΜΙΑΚΟΣ = Από το ουσιαστικό μεταίχμιο που είναι το σημείο διαχωρισμού
ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ = Το μυαλό
ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ = η συνειδητή ειδική προσπάθεια κάποιου να επηρεάσει ή να διαχειριστεί έξυπνα ή ύπουλα το συνάνθρωπό του με επιδέξιο τρόπο
ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Όπως είχα αναφέρει και στο άρθρο μου, όταν η ανθρώπινη συμπεριφορά αποκαλύπτεται, το μεσαίο τμήμα του ανθρώπινου εγκέφαλου ο μεταιχμιακός είναι ο ίδιος εγκέφαλος που διαθέτουν και τα ζώα, θα αναφέρω πιο κάτω τα πειράματα που έγιναν στα ζώα, και τα πειράματα που έγιναν σε ανθρώπους, το πόσο εύκολο είναι η εκπαίδευση, η ορισμένες φορές η χειραγώγηση μαζών η ανθρώπων χωριστά.
Ο Μεταιχμιακός Εγκέφαλος είναι σαν ένας υπολογιστής που λαμβάνει και αποθηκεύει δεδομένα από τον εξωτερικό κόσμο. Στην πορεία, συνθέτει και διατηρεί ένα αρχείο αρνητικών συμβάντων και εμπειριών, όπως για παράδειγμα ένα δάχτυλο που κάηκε στο μάτι, μια επίθεση από άνθρωπο η ζώο, συμπεριλαμβανομένου και της τοποθεσίας που έγινε η επίθεση, σε αυτοκίνητο, σε λεωφορείο, σε σπίτι, σε γήπεδο, σε κέντρο διασκέδασης, με αποτέλεσμα όταν περνάμε η βρισκόμαστε στο ίδιο μέρος να μας θυμίζει πάντα εκείνο το συμβάν, ακόμη και σχόλια που μπορεί να μας πλήγωσαν η να μας έκαναν ευτυχισμένους. Χρησιμοποιώντας αυτές τις πληροφορίες, ο μεταιχμιακός εγκέφαλος μας επιτρέπει να κινούμαστε σε έναν επικίνδυνο και συχνά ανελέητο κόσμο, έτσι για παράδειγμα μόλις ο μεταιχμιακός εγκέφαλος καταχωρίσει ένα ζώο ως επικίνδυνο, η πληροφορία αυτή εντυπώνεται στην συναισθηματική μας μνήμη, ώστε την επόμενη φορά που θα αντικρίσουμε το συγκεκριμένο ζώο, να αντιδράσουμε άμεσα. Το ίδιο θα συμβεί αν συναντήσουμε κάποιον νταή που είχαμε στην τάξη μας, αρνητικά συναισθήματα από το παρελθόν θα ξανάρθουν στην επιφάνεια χάρη στον μεταιχμιακό εγκέφαλο.
Ο λόγος που συχνά είναι δύσκολο να ξεχάσουμε κάτι που μας πλήγωσε είναι γιατί η εμπειρία καταχωρείται στο πιο πρωτόγονο μεταιχμιακό σύστημα, στο μέρος δηλαδή του εγκεφάλου που είναι σχεδιασμένο όχι να σκέφτεται αλλά να αντιδρά. Έτσι το μεταιχμιακό σύστημα καταγράφει και συγκρατεί αποτελεσματικά ένα ιστορικό θετικών η αρνητικών συμβάντων και εμπειριών, όπως η ικανοποίηση βασικών αναγκών, επαίνους, ευχάριστες η δυσάρεστες διαπροσωπικές σχέσεις. Έτσι ένα φιλικό η γνώριμο πρόσωπο θα προκαλέσει άμεση αντίδραση, μια αίσθηση ικανοποίησης και ευεξίας που καταγράφονται στην ζώνη άνεσης της μνήμης μας που συνδέεται με το μεταιχμιακό μας σύστημα.
Από την άλλη ένα απεχθές πρόσωπο το οποίο μας πλήγωσε η μαλώσαμε κάποια στιγμή, όσος καιρός και να περάσει όταν το σκεφτούμε η το συναντήσουμε θα μας προκαλέσει αναστάτωση, δυσφορία η και νευρικότητα, αφού για ορισμένους ο χρόνος είναι ανύπαρκτος σε τέτοιες περιπτώσεις, και αν περάσουν 10 η 20 χρόνια και τους έχει στιγματίσει κάποιο γεγονός, μια συνάντηση, η σκέψη, θα τους επαναφέρει στην μνήμη το γεγονός σαν να είχε γίνει εκείνη την στιγμή, αυτό ποικίλει από άνθρωπο σε άνθρωπο ανάλογα με τους βιολογικούς και γενετικούς παράγοντες, όπως μια ασήμαντη πράξη για κάποιους μπορεί να γίνει ο χειρότερος εφιάλτης, και έμμονη ιδέα, η για άλλους κάποιες βρισιές, προσβολές η να είναι παρόν σε κάποιο ατύχημα, να τους αφήσουν εντελώς αδιάφορους και να ξεχάσουν αμέσως το συμβάν.
ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Ας πάρουμε για παράδειγμα δυο είδη ανθρώπων, ο ένας είναι ανοιχτό βιβλίο, αυθόρμητος, κοινωνικός, καθημερινός άνθρωπος, που με την κάθε του λέξη, κάθε του κίνηση αποκαλύπτει τον χαρακτήρα του και τις προθέσεις του στους υπόλοιπους, ο άλλος άνθρωπος είναι ένα επτασφράγιστο βιβλίο, που έχει εφτά φορές σφραγισμένο τον χαρακτήρα του και τις προθέσεις του, έχει ισχυρή αντίληψη, εξαιρετική πειθώ, και δύσκολα μπορούν να καταλάβουν τις προθέσεις του.
Τι μας λέει λοιπόν ένας κανόνας στην ζωή; Ότι για να δούμε τον πραγματικό εαυτό ενός ανθρώπου σταματάμε να του κάνουμε τα χατίρια, του λέμε όχι, και ο δεύτερος κανόνας είναι να τον νευριάσουμε για να μας δείξει πραγματικά ποιος είναι και να μας πει την αληθινή γνώμη που έχει για εμάς.
Στον απλό άνθρωπο που είναι το ανοιχτό βιβλίο όταν σταματάμε να του κάνουμε τα χατίρια, και του πούμε όχι, αμέσως θα αρχίσει να αντιδράει, καλοπροαίρετα η κακοπροαίρετα ανάλογα τον χαρακτήρα του, προσπαθούμε να τον νευριάσουμε, με σχόλια με βρισιές, με σκοπό να μας αποκαλύψει τις σκέψεις που έχει για εμάς η να τον χειραγωγήσουμε ώστε να κάνει κάτι που θέλουμε εκτοξεύοντας του λέξεις και εκφράσεις για παράδειγμα, δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, δεν έχεις τα κότσια, η είσαι δειλός, με αποτέλεσμα να κινήσει γη και ουρανό για να μας αποδείξει ότι δεν είναι αυτό που του λέμε ότι είναι, εδώ ισχύει αυτό που είχε πει ο Carl jung, ότι αν δεν γνωρίζουμε εμείς τον εαυτό μας για το ποιοι είμαστε, τότε θα μας το πει ο κόσμος, αφού θα έχουμε συνεχώς την ανάγκη για αυτοεπιβεβαίωση, από την γνώμη των άλλων για εμάς. Έτσι θα ζούμε για τους άλλους και όχι για εμάς…..
Στον εκπαιδευμένο άνθρωπο που αποκαλώ εφτασφράγιστο βιβλίο και ο οποίος έχει εκπαιδευτεί ώστε να γνωρίζει ποιος είναι, έχει εκπαιδευτεί να μην νευριάζει όσα και να του πουν, να μην μπλέκει, να μην έχει ανάγκη από την γνώμη των άλλων, αλλά να λειτουργεί πάντα με την λογική και όχι με το συναίσθημα, όπως βλέπουμε αυτές οι περιπτώσεις είναι η μέρα με την νύχτα,
κι εδώ να τονίσω ότι τα πάντα είναι μια εκπαίδευση, στην καθημερινότητά μας, συνειδητή η όχι και μόνο από τον τρόπο ζωής, για παράδειγμα, κάποιος που έχει μάθει να κάθεται και να τον συντηρούν οι γονείς του, έχει μάθει στην εύκολη ζωή, αυτό που έχει μάθει, να είναι πάντα εξαρτημένος και όχι ανεξάρτητος,
κάποιος άλλος έχει μάθει να ζει μόνο από την γνώμη των άλλων, γιατί σε αυτό εκπαιδεύτηκε, είναι να μην ξέρει τον πραγματικό του εαυτό, ποιος είναι και τις ικανότητές του, αλλά να περιμένει συνέχεια να του το πει ο περίγυρός του. Έτσι είναι εξαρτημένος πάντα από τους υπόλοιπους, την γνώμη των άλλων, δεν μπορεί να κάνει τίποτα μόνος του, πάρα μόνο όταν του πουν οι άλλοι την γνώμη τους, έστω κι αν αυτό είναι ωφέλιμο η καταστροφικό για την εξέλιξη του.
Η εκπαίδευση δεν αφορά μόνο τα παραπάνω αλλά και την ενίσχυση των ενστίκτων και των 5 αισθήσεων, τα οποία αν σε κάποιους βρίσκονται σε λήθαργο και δεν χρησιμοποιούνται, με την κατάλληλη εκπαίδευση τα ξυπνάμε και τα χρησιμοποιούμε, για παράδειγμα ένας τυφλός δεν βλέπει, κι όμως υπάρχουν τυφλοί που έχουν τελειώσει πανεπιστήμιο, πως έγινε αυτό; Μα φυσικά με την ακοή, αν εκπαιδεύσουμε κατάλληλα την ακοή είναι ικανός ο υποψήφιος να μπορεί να ξεχωρίζει θορύβους και συνομιλίες έστω και από μια βαβούρα, αυτό και μόνο συμβαίνει από μια αίσθηση, φανταστείτε να ενισχύσουμε και τις υπόλοιπες 4 αισθήσεις, όραση, όσφρηση, γεύση, αφή, με δεμένα τα μάτια, πως ξεχωρίζουμε τι πιάνουμε χωρίς να το δούμε; Παράδειγμα στο σκοτάδι. Όπως και οι τυφλοί, πως κινούνται.
Ένας άλλος παράγοντας είναι τα ένστικτα, με ρωτούσαν, γίνεται ένας άνθρωπος να καταλαβαίνει όσα καταλαβαίνει ένας σκύλος, από το ένστικτο; Φυσικά αφού όπως ανέφερα τα ζώα έχουν κι αυτά μεταιχμιακό εγκέφαλο. Και η διαφορά του ανθρώπου με τα ζώα είναι ότι ο άνθρωπος σκέφτεται, με τον νεοφλοιό, ενώ τα ζώα όχι, που δεν το διαθέτουν.
ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΔΩ, γιατί πολλοί μπερδεύουν τις λέξεις σκέφτομαι και καταλαβαίνω, δεν είναι το ίδιο, τα ζώα καταλαβαίνουν, όπως και οι άνθρωποι, δεν σκέφτονται.
Κι εδώ σε μια ερώτηση κρίσης που δέχομαι από αρκετούς είναι, μα δάσκαλε μπορεί ένας καθημερινός φιλήσυχος άνθρωπος να γίνει μια καλή μαχητική μηχανή; Φυσικά και μπορεί να γίνει με την κατάλληλη εκπαίδευση, με την διαφορά όμως ότι στην μηχανική επανάληψη χωρίς δική του κρίση, και βούληση, μπορεί να γίνει χρήσιμος και ταυτόχρονα επικίνδυνος μέσα σε μια κοινωνία, ενώ αν μάθει να χρησιμοποιεί το μυαλό του και να έχει την δική του κρίση θα είναι ανεξάρτητος και ελεύθερος. Τι εννοώ με αυτό;
Πάμε να δούμε ένα ιστορικό από τα πειράματα που γίνονται στον μεταιχμιακό εγκέφαλο, στις μάζες, στους ανθρώπους και τα ζώα.
ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗ (ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ)
Αυτός ο όρος στις πολιτικές επιστήμες, αναφέρεται στις προσπάθειες χειραγώγησης της γενικότερης συμπεριφοράς των ατόμων μιας κοινωνίας, είτε από κυβερνήσεις, είτε από ομάδες ιδιωτικών συμφερόντων.
Η κοινωνική μηχανική είναι μια στρατηγική που χρησιμοποιείται από άτομα ή ομάδες για τη χειραγώγηση και την εξαπάτηση ανθρώπων με σκοπό την αποκάλυψη ευαίσθητων πληροφοριών ή την εκτέλεση ενεργειών που θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλειά τους. Βασίζεται στην ψυχολογία και την ανθρώπινη συμπεριφορά και όχι στην τεχνογνωσία. Οι γνωστές πηγές χειραγώγησης είναι τα ΜΜΕ, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με όπλο την προπαγάνδα στοχεύουν στο συναίσθημα, που βρίσκεται στον μεταιχμιακό εγκέφαλο, χρησιμοποιώντας μικρά παιδιά, την οικογένεια, με διάφορα συνθήματα, αυτό επιτυγχάνεται με την επανάληψη λέξεων και εικόνων.
Στον Τομέα της πληροφορικής, η Κοινωνική μηχανική (social engineering) είναι η πράξη της προφορικής χειραγώγησης ατόμων με σκοπό την απόσπαση πληροφοριών. Αν και είναι παρόμοια με το τέχνασμα ή την απλή απάτη, ο όρος είναι κυρίως συνδεδεμένος με την εξαπάτηση ατόμων με σκοπό την απόσπαση εμπιστευτικών πληροφοριών που είναι απαραίτητες για την πρόσβαση σε κάποιο υπολογιστικό σύστημα. Συνήθως αυτός που την εφαρμόζει δεν έρχεται ποτέ πρόσωπο με πρόσωπο με το άτομο που εξαπατά ή παραπλανά. Παρόλο που ο όρος ίσως να μην είναι ακριβής ή επιτυχημένος έχει πλέον καθιερωθεί.
Ο πρώην εγκληματίας υπολογιστών και αργότερα σύμβουλος ασφαλείας πληροφοριακών συστημάτων Κέβιν Μίτνικ διέδωσε τον όρο «κοινωνική μηχανική», επισημαίνοντας ότι είναι πολύ ευκολότερο να ξεγελάσεις κάποιον να δώσει έναν κωδικό πρόσβασης για ένα σύστημα από το να προσπαθήσεις να τον σπάσεις.
Πώς λειτουργεί;
Στηρίζεται κυρίως στην ανθρώπινη περιέργεια ή την απληστία και στην άγνοια. Πολλοί θεωρούν ότι ένα καλό αντιϊκό τους προστατεύει αλλά αυτά δρουν μόνο για τους ευρέως γνωστούς ιούς και για τις ευρέως γνωστές τεχνικές και όχι για έναν ειδικά κατασκευασμένο “ιό”. Πολλοί, επίσης, είτε λόγω ευπιστίας είτε λόγω ευγένειας δεν αρνούνται να δώσουν στοιχεία σε κάποιον που τους το ζητάει ευγενικά ή κάτω από δήθεν “πίεση”.
Ο άμεσος στόχος δεν είναι πάντα η αποκάλυψη του κωδικού. Για κάποιον που θέλει να διεισδύσει σε ένα υπολογιστικό σύστημα πολλές φορές είναι αρκετή ακόμα και η απλή γνώση του αριθμού έκδοσης του λειτουργικού συστήματος ή άλλων προγραμμάτων που χρησιμοποιεί ο χρήστης. Με αυτές τις πληροφορίες μπορεί να μάθει αν υπάρχουν “τρύπες” στα προγράμματα και να τις αξιοποιήσει.
Άλλες πληροφορίες που μπορεί να συλλέξει κάποιος, και που πιθανά να είναι χρήσιμες, όπως οι ημερομηνίες γέννησης, τα ονόματα των παιδιών, τα ονόματα υπευθύνων για τη μηχανογράφηση κ.α. συλλέγονται είτε μέσω συνομιλίας είτε από τα λεγόμενα κοινωνικά δίκτυα είτε από τις ιστοσελίδες της εταιρείας. Οι πληροφορίες αυτές χρησιμοποιούνται αργότερα σε συνομιλία, είτε τηλεφωνική είτε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου είτε σε άμεσα μηνύματα (IM), για να πεισθεί ο συνομιλητής-θύμα ότι πρόκειται περί γνωστού και έτσι να του αποσπαστούν ακόμη περισσότερες πληροφορίες ή, ακόμα καλύτερα, κάποιος κωδικός πρόσβασης.
Κλασικές τεχνικές όπως το δόλωμα είναι ένας πραγματικός Δούρειος Ίππος. Ο επιτιθέμενος αφήνει ένα CD ή ένα φλασάκι ή κάποιο χαρτάκι με διευθύνσεις στο Διαδίκτυο και κωδικούς εισόδου σε κάποιο σημείο που “δήθεν” κάποιος ξέχασε. Το υποψήφιο θύμα πιθανά θα χρησιμοποιήσει αυτό το μέσο στον υπολογιστή του ή θα μπει στη διεύθυνση που βρήκε.
Το ηλεκτρονικό “ψάρεμα” ή Phishing
Μία μέθοδος που εφαρμόζεται αρκετά τα τελευταία χρόνια. Η λέξη αποτελεί παραφθορά της λέξης fishing (ψάρεμα) και του phreaking, το οποίο ήταν η αρχική μορφή του hacking, γνωστό ως phreaking τηλεφώνου, εξού και ο λόγος που οι χάκερς αντικατέστησαν το “f” με το “pH”. Ο επίδοξος εισβολέας στέλνει ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου όπου εμφανίζεται ως κάποια νόμιμη εταιρεία (τράπεζα, μεταφορική κλπ) ή κάποιο φυσικό πρόσωπο και ζητάει από το υποψήφιο θύμα να στείλει προσωπικά ή άλλα στοιχεία σε συγκεκριμένη διεύθυνση e-mail ή σε κάποιον πλαστό ιστότοπο. Συχνά έχει στήσει μία ιστοσελίδα στο Διαδίκτυο που μοιάζει εμφανισιακά με τη σελίδα κάποιας άλλης εταιρείας και εκεί καλείται ο χρήστης να δώσει κάποια στοιχεία. Για παράδειγμα μια αγορά ενός προϊόντος, σε ευτελή τιμή, που όταν κάνεις την πληρωμή με κάρτα αυτοί σε χρεώνουν κι άλλα ποσά.
ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΑ ΕΙΔΗ ( ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΣΕ ΖΩΑ)
Πόσες φορές έχουμε δει κουνέλια η παπαγάλους να πιάνουν κέρματα η αντικείμενα και να τα ρίχνουν μέσα σε κουτιά; Στα Τσίρκα έχουμε δει τίγρης και λιοντάρια να περνούν μέσα από αναμμένα στεφάνια, ελέφαντες, άλογα, φώκιες, ακόμα και η εκπαίδευση σκύλων, όλα αυτά ανήκουν στην συμπεριφορική ψυχολογία, αφού τα περισσότερα πειράματα έχουν γίνει πάνω σε ζώα.
Η Συμπεριφορική ψυχολογία αναλύει και αντιμετωπίζει την ανθρώπινη συμπεριφορά ως προϊόν μάθησης μέσω της αλληλεπίδρασης με τον κόσμο και όχι ως αποτέλεσμα της επιρροής του ασυνείδητου.
Αρχή της Συμπεριφορικής ψυχολογίας είναι η εστίαση αποκλειστικά σε παρατηρήσιμες ανθρώπινες συμπεριφορές, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η σκέψη και το συναίσθημα, αφού τα περισσότερα πειράματα έγιναν πάνω σε ζώα, τα οποία δεν διαθέτουν σκέψη και συναίσθημα. Αυτή η προσέγγιση στηρίζεται σε 3 βασικές υποθέσεις. Πρώτον, οι άνθρωποι μαθαίνουν την συμπεριφορά από τον κόσμο γύρω τους και όχι από εγγενείς η γενετικούς παράγοντες. Δεύτερον επειδή η ψυχολογία είναι επιστήμη, (αν και δεν την αποδέχομαι πλήρως ως επιστήμη, γιατί έχουν γίνει φριχτά πειράματα πάνω στην ανθρώπινη φύση) οι θεωρίες πρέπει να βασίζονται σε μετρήσιμα δεδομένα από ελεγχόμενα πειράματα και παρατηρήσεις. Τρίτον κάθε συμπεριφορά είναι αποτέλεσμα ενός ερεθίσματος που πυροδοτεί μια συγκεκριμένη αντίδραση. Μόλις ο συμπεριφορικός ψυχολόγος εντοπίσει τον συσχετισμό ερεθίσματος αντίδρασης, μπορεί να προβλέψει την αντίδραση, μια μέθοδος που είναι γνωστή ως κλασική εξαρτημένη μάθηση. Στην ψυχοθεραπεία ο θεραπευτής χρησιμοποιεί αυτή την πρόβλεψη για να βοηθήσει τον ασθενή να αλλάξει την Συμπεριφορά του.
Το δυνατό σημείο της Συμπεριφορικής προσέγγισης είναι το γεγονός ότι μπορεί να αποδειχθεί επιστημονικά, σε αντίθεση με την ψυχαναλυτική θεωρία του φρόιντ, η οποία έχει θεωρηθεί και βασική αδυναμία της, να αποδειχθεί επιστημονικά Τα περισσότερα συμπεριφορικά πειράματα διενεργήθηκαν με ποντίκια και σκύλους, και συγκεκριμένα οι ανθρωπιστές απέρριψαν την υπόθεση ότι οι άνθρωποι λειτουργούν στον κόσμο όπως τα ζώα σε συνθήκες εργαστηρίου.
Ο Ανθρωπισμός είναι άλλη μια ψυχολογική προσέγγιση που εστιάζει στην άποψη του ατόμου, πως βλέπω τον εαυτό μου, ενώ η συμπεριφορική ψυχολογία ασχολείται με την παρατήρηση εξωτερικών ενεργειών και η ψυχαναλυτική θεωρία με το υποσυνείδητο, ο Ανθρωπισμός είναι ολιστικός και επικεντρώνεται στον τρόπο με τον οποίο ένα άτομο αντιλαμβάνεται την συμπεριφορά του και ερμηνεύει τα γεγονότα. Εστιάζει στην υποκειμενική άποψη του ατόμου για τον εαυτό του και το πως ήθελε να είναι, και όχι στην αντικειμενική κρίση ενός παρατηρητή. Ο Ανθρωπισμός έχει τις ρίζες του στις δυτικές ιδέες της προσωπικής ταυτότητας και της επιτυχίας, που κάποιες φορές αποκαλείται ατομισμός. Εδώ η χειραγώγηση στον Μεταιχμιακό Εγκέφαλο εστιάζει στον αυτοπροσδιορισμό του ατόμου, μέσω προπαγάνδας, και συνθημάτων.
Η Συμπεριφορική Ψυχολογία δεν δίνει μεγάλη βάση στην ελεύθερη βούληση η σε βιολογικούς παράγοντες, όπως η τεστοστερόνη και άλλες ορμόνες, περιορίζοντας την ανθρώπινη εμπειρία σε ένα σύνολο εξαρτημένων συμπεριφορών.
ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΙΚΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ
Ο Τζον Γουότσον ανέπτυξε την Συμπεριφορική Ψυχολογία το 1913, η προσέγγισή του ακολουθούσε την τάση των αρχών του 20ου αιώνα για επιστημονικές θεωρίες που υποστηρίζονταν από δεδομένα και δεν βασίζονταν στις υποκειμενικές διεργασίες του νου. Η Συμπεριφορική προσέγγιση υπήρξε σημαντική για δεκαετίες. Μεταγενέστεροι ψυχολόγοι ερμήνευσαν την συμπεριφορική θεραπεία πιο ευέλικτα, αλλά οι αντικειμενικές αποδείξεις εξακολουθούν να αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της Έρευνας.
ΚΛΑΣΙΚΗ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΗ ΜΑΘΗΣΗ
Ο Παυλόφ παρατήρησε ότι οι σκύλοι του είχαν σιελόρροια μόλις έβλεπαν το φαγητό τους. Την στιγμή που τα τάιζε, ο παυλόφ χτυπούσε το κουδούνι. Σύντομα οι σκύλοι άρχισαν να εκκρίνουν σάλιο με τον ήχο του κουδουνιού, τον οποίο είχαν συνδέσει πια με το φαγητό, έτσι από ένα ουδέτερο ερέθισμα υπάρχει μια ανεξάρτητη αντίδραση με ανεξάρτητο ερέθισμα, ενώ σε ένα εξαρτημένο ερέθισμα υπάρχει μια εξαρτημένη αντίδραση.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΜΑΘΗΣΗ
Αυτή η μέθοδος προκαλεί αλλαγή συμπεριφοράς, πάνω στην εκπαίδευση ενός σκύλου, και περιλαμβάνει θετικές η αρνητικές πράξεις εκ μέρους του ιδιοκτήτη ώστε να ενισχύσει η να τιμωρήσει την συμπεριφορά του σκύλου.
- Θετική Ενίσχυση, Η επιβράβευση ενθαρρύνει την καλή συμπεριφορά. Για παράδειγμα, ο σκύλος παίρνει μια λιχουδιά κάθε φορά που υπακούει και κάθεται. Μαθαίνει γρήγορα ότι με την επανάληψη της συμπεριφοράς θα κερδίσει κι άλλη λιχουδιά.
- Αρνητική Ενίσχυση, Ο Ιδιοκτήτης αφαιρεί κάτι αρνητικό για να ενθαρρύνει την καλή συμπεριφορά. Το λουρί χαλαρώνει όταν ο σκύλος περπατάει κοντά στον ιδιοκτήτη του. Ο Σκύλος μαθαίνει να περπατάει κοντά χωρίς να τραβάει το λουρί και έτσι αποφεύγει την αίσθηση του πνιγμού.
- Θετική Τιμωρία, Ο ιδιοκτήτης κάνει ότι δυσάρεστο για να αποθαρρύνει την κακή συμπεριφορά. Όταν ο σκύλος τραβάει το λουρί για να προχωρήσει, αισθάνεται το κολάρο να σφίγγει δυσάρεστα τον λαιμό του.
- Αρνητική Τιμωρία, είναι η αφαίρεση κάποιου πράγματος που αρέσει στον σκύλο και χρησιμοποιείται για να αποθαρρύνει ανεπιθύμητες συμπεριφορές. Για παράδειγμα, ο ιδιοκτήτης γυρίζει την πλάτη του στον σκύλο και δεν του δίνει σημασία, όταν ο σκύλος πηδάει στον αέρα. Ο σκύλος μαθαίνει να μην πηδάει στον αέρα.
ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΗΣ ΔΙΑΓΩΓΗΣ
Οι αρχές της συντελεστικής μάθησης ενδέχεται να συμβάλλουν στην επιμονή της επιθετικής συμπεριφοράς, η επιθετικότητα συχνά ανταμείβεται, όπως στην περίπτωση που ένα παιδί χτυπά ένα άλλο για να διασφαλίσει την κατοχή ενός κινητού, ( η κατοχή του κινητού είναι η ενίσχυση). Οι γονείς ενδέχεται να ενισχύουν άθελά τους την επιθετικότητα, υποχωρώντας, όταν το παιδί θυμώνει, η απειλεί με βία για να πετύχει ένα στόχο, όπως για παράδειγμα να μείνει ξύπνιο ως αργά γυρνώντας με τους φίλους του, να παίξει βιντεοπαιχνίδια, η να βλέπει τηλεόραση.
Η Διαταραχή διαγωγής εστιάζει στην επιθετική συμπεριφορά, όπως πράξεις που δείχνουν σκληρότητα προς άτομα η ζώα, σοβαρές παραβιάσεις κανόνων, όπως σκασιαρχείο, καταστροφή περιουσίας και απάτη. Συχνά η συμπεριφορά αυτών των παιδιών χαρακτηρίζεται από έντονη σκληρότητα, κακία και έλλειψη μεταμέλειας, αναισθησία, και σκληρότητα. Τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά αναφέρονται στην απουσία μεταμέλειας, εν συναίσθησης και ενοχών, στην παρουσία επιφανειακών ρηχών συναισθημάτων. Σε μια διαχρονική έρευνα βρέθηκε ότι παιδιά με έντονα προβλήματα διαγωγής και υψηλό επίπεδο χαρακτηριστικής σκληρότητας και αναισθησίας αντιμετωπίζουν περισσότερα προβλήματα με τα συμπτώματα, τους συνομήλικους, και την οικογένειά τους σε σύγκριση με παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα διαγωγής αλλά έχουν χαμηλό επίπεδο χαρακτηριστικών σκληρότητας και αναισθησίας. Σε μια περιεκτική ανασκόπηση των χαρακτηριστικών σκληρότητας και αναισθησίας σε παιδιά και εφήβους αποκαλύφτηκε ότι τα χαρακτηριστικά αυτά σχετίζονται με πιο σοβαρή εξέλιξη, με περισσότερα γνωστικά ελλείματα, με πιο έντονη αντικοινωνική συμπεριφορά, με μειωμένη ανταπόκριση στην θεραπεία και πιθανώς με διαφορετική αιτιολογία. Πολλά παιδιά με διαταραχή διαγωγής εμφανίζουν και άλλα προβλήματα, όπως χρήση ουσιών και διαταραχές εσωτερίκευσης. Ορισμένες έρευνες δείχνουν ότι η διαταραχή διαγωγής υπάρχει πριν από την εμφάνιση προβλημάτων που σχετίζονται με την χρήση ουσιών εμφανίζονται ταυτόχρονα, με το ένα πρόβλημα να επιδεινώνει το άλλο. Το άγχος και η κατάθλιψη είναι συνηθισμένα στα παιδιά με διαταραχή διαγωγής, και η συν νοσηρότητα τους εκτιμάται ανάμεσα στο 17% με 48% .Τα ερευνητικά στοιχεία δείχνουν ότι η διαταραχή διαγωγής εμφανίζεται πριν από την κατάθλιψη και τις περισσότερες διαταραχές άγχους, με εξαίρεση τις ειδικές φοβίες και το κοινωνικό άγχος που φαίνεται να προηγούνται της διαταραχής διαγωγής.
Συμπτώματα: Είναι ο επαναλαμβανόμενος και επίμονος τύπος συμπεριφοράς που παραβιάζει τα βασικά δικαιώματα των άλλων η τις κοινωνικές νόρμες, ο οποίος εκδηλώνεται με τα εξής χαρακτηριστικά: Επιθετικότητα προς ανθρώπους και ζώα, όπως εκφοβισμός, έναρξη σωματικών καβγάδων, σωματική σκληρότητα σε ανθρώπους η ζώα, εξαναγκασμός σε σεξουαλική δραστηριότητα, καταστροφή περιουσίας, εμπρησμοί, βανδαλισμοί, Απάτη η κλοπή, όπως διαρρήξεις σπιτιών η αυτοκινήτων, εξαπατήσεις, κλοπές αντικειμένων από καταστήματα. Σοβαρές παραβιάσεις κανόνων, όπως να μένει το παιδί έξω την νύχτα πριν από την ηλικία των 13 ετών, αψηφώντας τους κανόνες που θέτουν οι γονείς η να κάνει σκασιαρχείο πριν από την ηλικία των 13 ετών. Αυτή την αίσθηση την έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι και κυρίως οι έφηβοι, λέγεται αναδραστικότητα και είναι η ψυχολογική κατάσταση που βιώνει κάποιος όταν αισθάνεται ότι επιχειρούν να περιορίσουν την προσωπική ελευθερία του, με αποτέλεσμα να κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη που προσπαθούν να του επιβάλλουν.
Πολλοί παράγοντες εμπλέκονται στην διαταραχή της διαγωγής, όπως γενετικοί, νευροβιολογικοί, ψυχολογικοί και κοινωνικοί παράγοντες, οι οποίοι αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους με σύνθετο τρόπο. Η θεραπεία της διαταραχής διαγωγής είναι πιο αποτελεσματική όταν αντιμετωπίζει τα πολλαπλά συστήματα που εμπλέκονται στην ζωή του παιδιού, όπως οικογένεια, συνομήλικοι σχολείο, γειτονιά. Είναι αυτό που έγραφα στο άρθρο μου βία κι επιθετικότητα ότι η πιο βίαιη συμπεριφορά καθορίζεται από τον τρόπο ζωής, συνεπώς εδώ η χειραγώγηση στον μεταιχμιακό εγκέφαλο θα εξαρτηθεί από το κοινωνικό του περιβάλλον, με θετικές η αρνητικές συνέπειες. Τι μας θυμίζουν τα παραπάνω; Μα φυσικά το Πραγματικό έγκλημα, και την αντικοινωνική συμπεριφορά.
ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΚΟΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΙΣΜΟΣ
Αφορά τους εξωτερικούς παράγοντες, από την θεωρία του Γουότσον έγινε γνωστή ως μεθοδολογικός συμπεριφορισμός, λόγο της εστίασης της σε επιστημονικές μεθόδους, όπως: αντιμετώπιζε την ψυχολογία ως επιστήμη που είχε ως στόχο την πρόβλεψη και τον έλεγχο της συμπεριφοράς, είναι η πιο ακραία συμπεριφορική θεωρία γιατί αποκλείει οποιαδήποτε επιρροή από το DNA η την εσωτερική ψυχική κατάσταση ενός ανθρώπου. Υποστηρίζει πως όταν γεννιούνται οι άνθρωποι, το μυαλό τους είναι άγραφος πίνακας και ότι μαθαίνουν συμπεριφορές από ανθρώπους και πράγματα γύρω τους, όπως είναι η κλασική εξαρτημένη μάθηση, για παράδειγμα ένα μωρό ανταποδίδει το χαμόγελο της μητέρας του η κλαίει όταν εκείνη υψώνει τον τόνο της φωνής της.
ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΙΣΜΟΣ
Στην Δεκαετία του 1930 ο Σκίνερ (Skinner = Εκδορέας) ανέπτυξε τον θεμελιωδη συμπεριφορισμό, που περιελάβανε την επιρροή της βιολογίας στην συμπεριφορά. Είναι ο άνθρωπος που έμαθε τα περιστέρια να παίζουν ping pong. Όπως ο Γουότσον, έτσι και ο σκίνερ πίστευε ότι η πιο έγκυρη προσέγγιση για την ψυχολογία ήταν αυτή που βασιζόταν στην επιστημονική παρατήρηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς και των ερεθισμάτων της. Ο Σκίνερ προχώρησε την κλασική εξαρτημένη μάθηση ένα βήμα πιο πέρα με την ιδέα της ενίσχυσης, η συμπεριφορά που ενισχύεται από ανταμοιβή είναι πιθανότερο να επαναληφθεί, όπως στην συντελεστική μάθηση. Αναλυτικότερα με συγκλονιστικά στοιχεία από τα πειράματά του σε ζώα, ο Σκίνερ ανακάλυψε ότι η περιοδική επιβράβευση των αρουραίων με τροφή είχε ως αποτέλεσμα τα ζώα να συνεχίζουν να πιέζουν αυτό το μοχλό όπως τα πρεζόνια που θέλουν την δόση τους, ανεξάρτητα με το αποτέλεσμα. Πειραματίστηκε με αυτό που συμβαίνει όταν η περιοδική επιβράβευση δίνεται σε τακτά διαστήματα, για παράδειγμα κάθε τέταρτο κατέβασμα του μοχλού. Παρατήρησε ότι η συμπεριφορά που πρόκυπτε από τη μη τακτική επιβράβευση εξουδετερωνόταν δυσκολότερα από τις άλλες. Αυτή η ανακάλυψη ήταν το ίδιο σημαντική με τα σάλια των σκύλων του παυλόφ Μπορούσε να εξηγήσει μεγάλο μέρος της ανθρώπινης τρέλας , γιατί συμπεριφερόμαστε ανόητα ακόμα κι όταν δεν επιβραβευόμαστε με συνέπεια, γιατί η καλύτερη μας φίλη περιμένει το τηλέφωνο να χτυπήσει, γιατί τα σάλια της γυαλίζουν στις γωνίες του στόματός της κι εκείνη περιμένει αυτό το παλιόπαιδο, το αγόρι της, να της τηλεφωνήσει σε μια περιστασιακά αναλαμπή καλοσύνης.
Γιατί άραγε απόλυτα Φυσιολογικοί άνθρωποι ακουμπούν τις περιουσίες τους στα γεμάτα καπνό καζίνο και καταλήγουν να έχουν τρομερούς μπελάδες; Γιατί οι γυναίκες αγαπούν υπέρμετρα και οι Άντρες λειτουργούν επιφυλακτικά; Όλα σχετίζονταν με την λεγόμενη περιοδική ενίσχυση και ο σκίνερ μπορούσε να το αποδείξει, να δείξει τους μηχανισμούς του καταναγκασμού και τους παράγοντες που τον επηρεάζουν, και ο καταναγκασμός είναι τεράστιος. Έτσι σκέφτηκε ότι αφού μπορούσε να εκπαιδεύσει αρουραίους να κατεβάζουν τον μοχλό, γιατί να μην εκπαίδευε περιστέρια να παίζουν πινκ πονκ, η μπόουλινκ; Ποια ήταν τα όρια του ανθρώπου αναρωτήθηκε ως προς την διαμόρφωση της συμπεριφοράς ενός άλλου όντος;
Ο Σκίνερ γράφει σχετικά με την προσπάθειά του να εκπαιδεύσει ένα πουλί να αγγίζει με το ράμφος του ένα πιάτο φαγητό. ¨Αρχικά δίνουμε στο πουλί τροφή όταν αυτό στρέψει το κεφάλι του ελαφρώς προς την κατεύθυνση της τροφής, όπου κι αν βρίσκεται αυτό μέσα στο κλουβί. Αυτό αυξάνει την συχνότητα της εμφάνισης της συγκεκριμένης συμπεριφοράς, συνεχίζουμε με την ενίσχυση εκείνων των θέσεων του πουλιού που είναι όλο και πιο κοντά στο πιάτο και κατόπιν ενισχύουμε μόνο όταν το κεφάλι του κινείται ελαφρώς προς τα εμπρός, και τελικά μόνο όταν το ράμφος του αγγίζει το σημείο της τροφής. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να οικοδομήσουμε σπάνιες, πολύπλοκες συντελεστικές αντιδράσεις που διαφορετικά δεν θα εμφανιζόταν ποτέ στο ρεπερτόριο του ατόμου. Πρόκειται για σπάνιες αντιδράσεις. Ο Σκίνερ χρησιμοποιώντας τις συμπεριφορικές του μεθόδους, είχε τη δυνατότητα να μάθει σε ένα κουνέλι να παίρνει με το στόμα του ένα κέρμα και να το ρίχνει μέσα σε έναν κουμπαρά. Έμαθε σε μια γάτα να παίζει πιάνο και σε ένα γουρούνι να σκουπίζει με την ηλεκτρική σκούπα. Άλλα πειράματα ήταν σε πιθήκους όπου έπαιρνε τα μωρά από τις μητέρες τους και τα έβαζε σε ένα κλουβί με δυο ψεύτικες μητέρες κούκλες, μια κούκλα με το μπιμπερό και μια άλλη με γούνινη επικάλυψη, φυσικά το μικρό πιθηκάκι προτιμούσε την γούνινη κούκλα, και ας πέθαινε από την πείνα. Αναζητούσε δηλαδή την μητρική αγκαλιά. Βασίστηκε σε αυτά τα πειράματα και τελειοποίησε την αδυσώπητα αναγωγική του φιλοσοφία….
ΝΕΥΡΟΓΛΩΣΣΙΚΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΌΣ
(NLP) NeuroLinguistic Programming
Ο νευρογλωσσικός προγραμματισμός είναι μια ψευδοεπιστημονική προσέγγιση στην επικοινωνία, την προσωπική ανάπτυξη και την ψυχοθεραπεία, που δημιουργήθηκε από τους Ρίτσαρντ Μπάντλερ και Τζον Γκρίντερ στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ τη δεκαετία του 1970. Οι δημιουργοί του νευρογλωσσικού προγραμματισμού ισχυρίζονται ότι υπάρχει μία σύνδεση ανάμεσα στις νευρολογικές διαδικασίες (νευρο-), τη γλώσσα (γλωσσικός) και μοτίβα συμπεριφορά που διδάσκονται μέσω της εμπειρίας (προγραμματισμός) και ότι αυτά μπορούν να αλλάξουν για να επιτευχθούν συγκεκριμένοι στόχοι στη ζωή. Οι Μπάντλερ και Γκρίντερ επίσης ισχυρίζονται ότι η μεθοδολογία του νευρογλωσσικού προγραμματισμού μπορεί να μετατρέψει σε πρότυπα τις δεξιότητες εξαιρετικά ικανών ανθρώπων, επιτρέποντας στον οποιοδήποτε να αποκτήσει τις δεξιότητες αυτές. Ισχυρίζονται επίσης ότι συχνά σε μία μόνο συνεδρία ο νευρογλωσσικός προγραμματισμός μπορεί να θεραπεύσει προβλήματα όπως οι φοβίες, η κατάθλιψη, τα τικ, οι ψυχοσωματικές ασθένειες, η μυωπία, η αλλεργία, το κρυολόγημα, και Μαθησιακές δυσκολίες. Ο νευρογλωσσικός προγραμματισμός έχει υιοθετηθεί από κάποιους υπνοθεραπευτές και επίσης από εταιρείες που πραγματοποιούν σε επιχειρήσεις και κυβερνητικές υπηρεσίες σεμινάρια που διαφημίζονται ως κατάρτιση διευθυντικών στελεχών.
Δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία που να τεκμηριώνουν τους ισχυρισμούς που προβάλλουν οι υποστηρικτές του νευρογλωσσικού προγραμματισμού, ο οποίος έχει απαξιωθεί ως ψευδοεπιστήμη. Επιστημονικές επισκοπήσεις δηλώνουν ότι ο νευρογλωσσικός προγραμματισμός βασίζεται σε ξεπερασμένες μεταφορές για τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου που δεν είναι συμβατές με την ισχύουσα νευρολογική θεωρία και περιέχουν πλήθος πραγματολογικών σφαλμάτων. Επισκοπήσεις έχουν επίσης βρει ότι εξ ολοκλήρου η έρευνα που υποστηρίζει το νευρογλωσσικό προγραμματισμό περιέχει σημαντικά μεθοδολογικά σφάλματα και ότι υπήρχαν τρεις φορές περισσότερες μελέτες πολύ υψηλότερης ποιότητας που δεν αναπαρήγαγαν τους “εξαιρετικούς ισχυρισμούς” που διατυπώνονταν από τους Bandler, Grinder, και άλλους εφαρμοστές του νευρογλωσσικού προγραμματισμού.
Ο NLP δημιουργήθηκε από τον John Grinder (με ιστορικό στη γλωσσολογία) και τον Richard Bandler (με ιστορικό στα μαθηματικά και τη θεραπεία Gestalt) έχοντας σαν στόχο να κτίσουν ξεκάθαρα μοντέλα της ανθρώπινης τελειότητας.
Όσον αφορά τον ορισμό του νευρογλωσσικού προγραμματισμού (neuro-linguistic programming):
– Το “νεύρο” αναφέρεται στη συγκέντρωση πληροφοριών μέσα από τις αισθήσεις μας (όραση, ακοή, αφή, όσφρηση, γεύση).
– Το “γλωσσικό” αναφέρεται στις λέξεις (γλωσσολογία). Αφορά την λεκτική και μη λεκτική επικοινωνία μας, μέσα από την οποία οι εσωτερικές μας αναπαραστάσεις κωδικοποιούνται, οργανώνονται, μεταμορφώνονται και αποκτούν νόημα. Οι άνθρωποι περιγράφουν τις εμπειρίες τους με λέξεις. Εκτός όμως από την περιγραφή μιας εμπειρίας, οι λέξεις κρύβουν και άλλα νοήματα, καθώς και μία στάση απέναντι στα πράγματα. Ο νευρογλωσσικός προγραμματισμός εξηγεί πως η λεκτική και μη λεκτική επικοινωνία επηρεάζουν τον τρόπο σκέψης, την διάθεση και τη συμπεριφορά μας.
– Ο “προγραμματισμός” αναφέρεται στις συνήθειες. Οι συνήθειες και τα “προγράμματα” που εκτελούν ασυνείδητα για να πετύχουν ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Οι άνθρωποι δημιουργούν συνήθειες συνεχώς, αλλά και τις κληρονομούν (από γονείς, δασκάλους, στην παιδική ηλικία). Μερικές φορές, αυτές οι συνήθειες είναι χρήσιμες και επιθυμητές, αλλά κάποιες άλλες είναι πραγματικά ανεπιθύμητες ή αρνητικές. Ο νευρογλωσσικός προγραμματισμός χρησιμοποιεί απλές μεθόδους αλλαγής του τρόπου σκέψης, σύμφωνα με τις αξίες και τους στόχους μας και έχει ως αποτέλεσμα τις επιθυμητές αλλαγές στη συμπεριφορά. Αυτό που τους διαφεύγει ίσως, είναι ότι κανείς δεν του αρέσει να του λένε τι θα κάνει.
Η Χειραγώγηση λοιπόν που κάνουν στον μεταιχμιακό εγκέφαλο, είναι μέσω αυθυποβολής και των λεκτικών επαναλήψεων, δηλαδή θα επαναλαμβάνεις κάθε μέρα κάποιες λέξεις και εκφράσεις, η θα φαντάζεσαι διάφορα, με την μέθοδο του υπνωτισμού, με την ελπίδα ότι αυτό που λες και φαντάζεσαι, θα πραγματοποιηθεί, και θα το προσελκύσεις, ώστε να αλλάξει η ζωή σου ως δια μαγείας.
Τελειώνοντας το άρθρο να επισημάνω ότι η ανθρώπινη συμπεριφορά μπορεί να είναι μυστηριώδης και απρόβλεπτη, αλλά ταυτόχρονα οι δυνάμεις και η ικανότητες των ανθρώπων είναι εξίσου εκπληκτικές! Είναι λυπηρό τόσοι άνθρωποι με απεριόριστες δυνατότητες αντί να σπάσουν τα δεσμά τους από τα πειράματα, την προπαγάνδα και την πλύση εγκεφάλου που υφίστανται καθημερινά τριγύρω τους, να μην μπορούν να αποκτήσουν δική τους κρίση, να ανοίξουν το μυαλό τους, και να απελευθερώσουν αυτή την πανίσχυρη δύναμη που έχουν μέσα τους… Το μυαλό είναι σαν ένας μυς, αν θέλουμε να γίνει δυνατό πρέπει να το προπονήσουμε, κάθε νέο γεγονός μας δίνει και μια νέα επιλογή, κάθε νέα ιδέα χτίζει άλλον ένα μυ, και όλοι αυτοί οι μυς κάνουν τους ανθρώπους πραγματικά δυνατούς, είναι τα όπλα τους, οι ικανότητες τους, σε έναν επικίνδυνο κόσμο πρέπει να έχουμε τέτοια όπλα, κάνοντας τους ανθρώπους γρηγορότερους, δυνατότερους, πιο έξυπνους, και πιο αποφασιστικούς. Αρκεί να βρουν τον κατάλληλο δάσκαλο και μέντορα να τους εκπαιδεύσει! Κι όταν ένας άνθρωπος νικήσει τον ίδιο του τον εαυτό δεν πρόκειται να φοβηθεί τίποτα και κανέναν…..
ΜΠΛΙΑΜΠΤΗΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΣ ΕΝΗΛΙΚΩΝ
ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ (SECURITY SPECIALIST)
MASTER OF SCIENCE DEGREE, (Msc) IN CYBERCRIME AND NETWORK SECURITY
MASTER OF SCIENCE DEGREE, (MSc) IN CRIMINAL JUSTICE EXECUTIVE MANAGEMENT
DOCTORATE DEGREE, (PhD) IN ENVIRONMENTAL CRIMINOLOGY
DOCTORATE DEGREE, (PhD) IN BEHAVIORAL CRIMINOLOGY
